08.01.2023, 00:18:11
Witaj,
domyślam się, co czujesz, bo to samo czułam nieco ponad 1,5 roku temu, kiedy zdiagnozowano mojego wówczas 45-letniego męża. Szok, panika i przede wszystkim strach o życie najbliższej osoby.
Widzę, że mąż miał biopsję ok. miesiąc temu, tak więc powoli trzeba się zastanowić nad wyborem sposobu leczenia. Zwykle od biopsji muszą upłynąć min. 2 miesiące, żeby prostata się wygoiła. W przeciwnym razie operator podczas prostatektomii może napotkać problemy, tzn. trudności w ocenie, czy ma do czynienia z niewygojoną tkanką, czy komórkami zmienionymi nowotworem.
Operacja może być klasyczna - z dostępu załonowego, laparoskopowa, bądź przy pomocy robota da Vinci. To już wybór Wasz, przy pomocy specjalisty. Nie ma metody idealnej, czasami trzeba zaufać lekarzowi, który w danym rodzaju operacji specjalizuje się.
Oprócz operacji w grę wchodzi radykalna radioterapia.
Dobrze byłoby skonsultować kwestię z dobrym lekarzem radioterapeutą. Blisko macie NIO w Gliwicach, to jeden z najlepszych ośrodków specjalizujących się w naświetlaniach nowoczesnymi metodami.
W ogóle, to naczelna zasada forum głosi, że nie ma lepszego rozwiązania, kiedy człowiek ma mętlik w głowie, niż konsultacja z trzema niezależnymi specjalistami. Dobrze byłoby wybrać np. dwóch urologów, jednego operującego klasycznie czy laparoskopowo, drugiego operującego za pomocą robota i radioterapeutę. Wtedy będziecie mieć ogląd na wszystkie metody leczenia.
Co do pytań do urologa na najbliższej wizycie: jaką metodę leczenia on by polecił, w jakim ośrodku, jakiego operatora. Czy obraz MRI i wyniki biopsji mówią, że trzeba się pospieszyć, czy działać na spokojnie.
Od siebie mogę tylko dodać, że rak Twojego męża to na szczęście zwykły (w przypadku prostaty) gruczolakorak (adenocarcinoma), obejmuje wg wyniku pobiopsyjnego hist-pat jeden płat, Gleason 7 z przewagą bardziej agresywnych 4, ale wykryty przy niskim (3,9) PSA. Trzeba wierzyć, że leczenie będzie radykalne i tego należy się trzymać.
W razie czego, pytaj. Mnie i mojemu mężowi obecni tu chorujący oraz ich bliscy pomogli bardzo, za co będę im wszystkim dozgonnie wdzięczna.
Pozdrawiam serdecznie
Azja
domyślam się, co czujesz, bo to samo czułam nieco ponad 1,5 roku temu, kiedy zdiagnozowano mojego wówczas 45-letniego męża. Szok, panika i przede wszystkim strach o życie najbliższej osoby.
Widzę, że mąż miał biopsję ok. miesiąc temu, tak więc powoli trzeba się zastanowić nad wyborem sposobu leczenia. Zwykle od biopsji muszą upłynąć min. 2 miesiące, żeby prostata się wygoiła. W przeciwnym razie operator podczas prostatektomii może napotkać problemy, tzn. trudności w ocenie, czy ma do czynienia z niewygojoną tkanką, czy komórkami zmienionymi nowotworem.
Operacja może być klasyczna - z dostępu załonowego, laparoskopowa, bądź przy pomocy robota da Vinci. To już wybór Wasz, przy pomocy specjalisty. Nie ma metody idealnej, czasami trzeba zaufać lekarzowi, który w danym rodzaju operacji specjalizuje się.
Oprócz operacji w grę wchodzi radykalna radioterapia.
Dobrze byłoby skonsultować kwestię z dobrym lekarzem radioterapeutą. Blisko macie NIO w Gliwicach, to jeden z najlepszych ośrodków specjalizujących się w naświetlaniach nowoczesnymi metodami.
W ogóle, to naczelna zasada forum głosi, że nie ma lepszego rozwiązania, kiedy człowiek ma mętlik w głowie, niż konsultacja z trzema niezależnymi specjalistami. Dobrze byłoby wybrać np. dwóch urologów, jednego operującego klasycznie czy laparoskopowo, drugiego operującego za pomocą robota i radioterapeutę. Wtedy będziecie mieć ogląd na wszystkie metody leczenia.
Co do pytań do urologa na najbliższej wizycie: jaką metodę leczenia on by polecił, w jakim ośrodku, jakiego operatora. Czy obraz MRI i wyniki biopsji mówią, że trzeba się pospieszyć, czy działać na spokojnie.
Od siebie mogę tylko dodać, że rak Twojego męża to na szczęście zwykły (w przypadku prostaty) gruczolakorak (adenocarcinoma), obejmuje wg wyniku pobiopsyjnego hist-pat jeden płat, Gleason 7 z przewagą bardziej agresywnych 4, ale wykryty przy niskim (3,9) PSA. Trzeba wierzyć, że leczenie będzie radykalne i tego należy się trzymać.
W razie czego, pytaj. Mnie i mojemu mężowi obecni tu chorujący oraz ich bliscy pomogli bardzo, za co będę im wszystkim dozgonnie wdzięczna.
Pozdrawiam serdecznie
Azja