Wątek Edwarda - przeszczep wątroby.

[Edward]

(ostatni)

Hodowla baranów w królestwie króla Jagiełły rozwinęła się tak bardzo, że ich nadwyżki mogły być przemycane na zamek w Malborku. Mogły i oczywiście były.

Tym razem Królewskie Towarzystwo Opieki nad Zwierzętami nie protestowało, gdy z zamku zaczęły napływać informacje o molestowaniu i wykorzystywaniu seksualnym. Nie protestowało, bo wykorzystywani przez barany byli bracia zakonni. Tu trzeba wyraźnie zaznaczyć, że słowo ‘wykorzystywani’ niezupełnie oddawało stan faktyczny.

Wskutek przemytu baranów zakon krzyżacki podzielił się na dwie zwalczające się frakcje. Jedną stanowili bracia zakonni wykorzystujący kozy, a drugą ich towarzysze wykorzystywani, ku swojemu zadowoleniu, przez barany. Morale zakonu tak bardzo spadło, a wraz z nim wartość bojowa, że Wielki Mistrz wysłał do Jagiełły posłów z żądaniem ograniczenia hodowli kóz i baranów do poziomu niegenerującego nadwyżek umożliwiających przemyt.

Jagiełło przyjął posłów z należytym szacunkiem. Powiedział, żeby przekazali Wielkiemu Mistrzowi, że nic z tego, a następnie kazał ich ściąć. W tej sytuacji Wielki Mistrz wypowiedział wojnę, a najbardziej spektakularnym jej fragmentem była bitwa pod Grunwaldem. Jej przebieg jest powszechnie znany, więc nie będę go opisywał, natomiast natknąłem się na ciekawą opinię jednego ze współczesnych badaczy dziejów. W swojej pracy habilitacyjnej napisał on, że podział zakonu na zwalczające się frakcje miłośników kóz oraz miłośników baranów, już na samym początku pozwalał przewidzieć wynik grunwaldzkiej potyczki.

W jednym z dokumentów znalazłem też informację o ostatnich słowach Wielkiego Mistrza. Podobno powiedział on „Du böses Schwein!“, co Google przetłumaczył, jako „Ty paskudna świnio!“. Te słowa Wielki Mistrz wypowiedział do Marko z Grzańca, który ścinał mu głowę podarowanym krzyżackim nagim mieczem.

I tak się kończy opowieść, o czasach późnego Średniowiecza, kiedy Ty, Jolu, byłaś małą dziewczynką.
Na koniec mam jednak do Ciebie prośbę. Jeśli kiedyś spotkasz tę w przeszłości czteroletnią sąsiadkę, to pozdrów ją ode mnie. Dzisiaj, to już pewnie dwudziesto, a może i trzydziestolatka. Może sama ma małą córeczkę, która zadaje pytania inspirujące takich zgredów, jak ja, do podróży w krainę czarnego humoru i totalnego absurdu.

Koniec

Moi drodzy,

kończę z absurdem - moim ulubionym gatunkiem literackim, w który czasami się zagłębiam. Za kilka dni będę miał pierwsze, od czterech lat, spotkanie z Czytelnikami. Serdecznie zapraszam wszystkich do Darłowa na opowieść, o znacznie poważniejszych sprawach z obszaru relacji polsko-ukraińskich.

https://www.facebook.com/photo/?fbid=559...3283052917