13.05.2023, 09:44:17
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 13.05.2023, 09:50:14 przez Edward.)
Dzisiaj na Facebook'u zamieściłem taki wpis:
----
Ten tekst jest o sprzedaży spełnionych marzeń.
Wystawiam na sprzedaż „Kornika” – drewnianą żaglówkę klasy BM, przyczepę do jej przewożenia oraz przyczepę kempingową. To komplet, który chcę sprzedać w całości jednej osobie.
Jeśli lubisz żagle, ale cenisz komfort żeglowania i suchy kokpit, to nie czytaj oferty. Pomiń też linki, jeśli interesuje Cię wyłącznie jej strona handlowa. Jeśli jednak masz czas i chciałbyś zrozumieć niekonwencjonalność poniższego tekstu, to zapraszam Cię do krainy z wody, wiatru, żagli i szant.
https://www.youtube.com/watch?v=H1u6l3s9M4A
Kim jestem? Niektórzy mówią, że pisarzem, ale ja się przed tym bronię. Prawda, napisałem cztery powieści, a w czerwcu zostanie wydana piąta, ale żeby od razu pisarz?
https://www.youtube.com/watch?v=xGNEtcPXm_c&t=6s
KORNIK
Długość – 4,90 m, szerokość – 1,5 m, maszt 6,0 m. Zarejestrowany na cztery osoby. Grot - 6,5 mkw, fok1 – 3,0 mkw, fok2 – 5,5 mkw, genua – 8,0 mkw
Kornika budowałem sam w latach 1992-1994. Pokład wymieniłem w roku 2014 (modrzew). Dębowe wręgi regenerowałem, a kadłub zmieniłem (świerk, sosna) w roku 2017. Uszczelnienie kadłuba od wewnątrz wykonałem w roku 2020.
Jeśli jednak myślisz, że te wszystkie prace doprowadziły do pełnej szczelności żaglówki, to jesteś w błędzie. Konstrukcja „słomki” jest jak beczka na kiszoną kapustę – uszczelnia się pod wpływem wilgoci. Po zwodowaniu Kornik nabiera wody i praktycznie dwóch dni potrzeba, by można było zacząć żeglowanie. Na początku, co jakiś czas, będziesz musiał zatrzymywać się np. w trzcinach i wybierać czerpakiem wodę, ale z upływem czasu tę czynność będziesz powtarzał coraz rzadziej, a w końcu jedynie raz na dobę przed wypłynięciem w rejs. Tak było dwa lata temu, kiedy „Kornik” ostatni raz był na wodzie.
Kornik jest łódką otwarto pokładową, a jego pokład znajduje się jedynie 30 cm nad lustrem wody. Przy silnym wietrze i przechyłach sięgających 45 stopni sternik musi odpuścić, bo przez półpokład woda zaczyna wlewać się do kokpitu. Frajda jednak wtedy jest niesamowita.
Kornik nie jest łódką regatową. Jego szacunkowa masa 250-300 kg wyklucza go z walki o czołowe miejsca, ale jest łódką niesamowicie dzielną, która nie boi się najtrudniejszych warunków panujących na wodzie. Stalowy miecz (20 kg) i stalowa płetwa sterowa (20 kg) znacznie obniżają środek ciężkości, co pozytywnie wpływa na stabilność. To, czy „Kornik” poradzi sobie z silnym wiatrem i wysokimi falami zależy wyłącznie od umiejętności sternika. Gdyby jednak sternik przegrał, to sto decymetrów sześciennych styropianu w komorach wypornościowych zabezpieczy łódkę przed zatonięciem.
Podczas niemal trzydziestu sezonów na Powidzu „Kornik” miał tylko jedną wywrotkę. W 2000 roku położyło go trzech dziewiętnastolatków, świeżo upieczonych maturzystów, wszyscy z patentami żeglarskimi. Niestraszne wydawały się im warunki, w których prawie nikt nie wypływał. Nie byli zgrani, ale założyli największy komplet żagli i położyli żaglówkę na środku jeziora. Woda i wiatr nauczyły ich pokory, ale „Kornik” nie zawiódł. Utrzymał się na wodzie i pchany silnym wiatrem dryfował z rozbitkami do brzegu. Mówi mi czasem o tym zdarzeniu i obaj się śmiejemy.
Pukasz się w czoło? Robisz na nim kółka? Jesteś usprawiedliwiony, ale wiedz, że obaj często rozmawiamy. Bo „Kornik” naprawdę ma duszę. To nie jest wyłącznie skorupa zbita z drewnianych listewek, dlatego tak trudno jest mi się z nim rozstać. „Kornik” jest drugą, zaraz po żonie, miłością mojego życia.
https://www.youtube.com/watch?v=sHZVBqzD7n8
Dwa, czasem nawet cztery tygodnie w roku „Kornik” spędzał na wodzie, a pozostały czas pod wiatą, na przyczepie wykonanej w 1994 roku specjalnie dla niego. Dwa lata temu wymieniłem w niej opony, a konstrukcję odmalowałem. Opony są używane, ale o małym przebiegu, z dobrym bieżnikiem i ogólnie w dobrym stanie. Instalacja elektryczna działa, ale ma już trzydzieści lat i należałoby ją wymienić. Gniazdko, wtyczka i sześć metrów siedmiożyłowego przewodu załatwią sprawę.
Od kilkunastu lat naszym biwakowym domem jest przyczepa kempingowa. Ma wymiary 3,8 x 2,0 metra, hamulec najazdowy, masę 750 kg i nie wymaga corocznych przeglądów rejestracyjnych.
Jest wygodna. Ma miejsce do spania 2,0 x 1,4 metra i kącik rekreacyjny pełniący dwie role: jako miejsce do spania o wymiarach 2,0 x 1,1 metra lub, po złożeniu, jako miejsce do pracy, czyli stolik i dwie dwuosobowe kanapy.
Przyczepa ma przedsionek będący w przyzwoitym stanie, a jego wyposażenie zostało skompletowane już przez nas. Stanowią je dwa składane regały o dowolnie regulowanej wysokości, zestaw mebli ogrodowych oraz drobniejszy sprzęt. Na wyposażeniu przyczepy jest też lodówka kupiona prze nas trzy lata temu, regał na ubrania, szafka na artykuły spożywcze i półki pod sufitem, praktycznie na każdej ścianie. W ubiegłym roku wymieniłem w przyczepie opony. Mają zerowy przebieg i nie zdążymy już z nich skorzystać. To zalety przyczepy, ale ma też ona wady.
Wyprodukowano ją w Holandii w 1979 roku. W czasie największych ulew nie udało się nam zauważyć przeciekania, ale pod jednym z okien i nad drzwiami zacieki są i powiększają się po zimie. Nie wiem, którędy woda się przedostaje, ale zacieki świadczą, że znajduje jakoś drogę. To główna wada, jeśli jednak będziesz dociekliwy, to tych mniej znaczących znajdziesz więcej.
Przyczepa jest gotowa do holowania i zamieszkania. Posiada też (nad)kompletne (to przez żonę) wyposażenie kuchenne, które możemy w niej zostawić.
„Kornik” pomógł mi spełnić marzenia z dzieciństwa, bo woda i wiatr interesowały mnie od zawsze. Już w wieku przedszkolnym moją ulubioną zabawą było obserwowanie wysuszonych wierzbowych liści, wygiętych niczym weneckie gondole, które wiatr przemieszczał z jednego brzegu kałuży, na drugi.
„Kornika” zbudowałem dopiero w wieku 46. lat i spędziłem z nim niemal trzydzieści sezonów na jeziorze Powidzkim. Teraz odpoczywa on we wsi Zajączków, w gminie Oborniki Śląskie. To trudne, nawet bardzo, ale jeśli najbliżsi mówią, że też powinienem już odpocząć, to może jednak mają rację.
Czekam na Twój mail, jeśli moja propozycja Cię zainteresowała.
Ahoj!
wel1973@op.pl
https://www.youtube.com/watch?v=W6w--dxzLXc
----
Ten tekst jest o sprzedaży spełnionych marzeń.
Wystawiam na sprzedaż „Kornika” – drewnianą żaglówkę klasy BM, przyczepę do jej przewożenia oraz przyczepę kempingową. To komplet, który chcę sprzedać w całości jednej osobie.
Jeśli lubisz żagle, ale cenisz komfort żeglowania i suchy kokpit, to nie czytaj oferty. Pomiń też linki, jeśli interesuje Cię wyłącznie jej strona handlowa. Jeśli jednak masz czas i chciałbyś zrozumieć niekonwencjonalność poniższego tekstu, to zapraszam Cię do krainy z wody, wiatru, żagli i szant.
https://www.youtube.com/watch?v=H1u6l3s9M4A
Kim jestem? Niektórzy mówią, że pisarzem, ale ja się przed tym bronię. Prawda, napisałem cztery powieści, a w czerwcu zostanie wydana piąta, ale żeby od razu pisarz?
https://www.youtube.com/watch?v=xGNEtcPXm_c&t=6s
KORNIK
Długość – 4,90 m, szerokość – 1,5 m, maszt 6,0 m. Zarejestrowany na cztery osoby. Grot - 6,5 mkw, fok1 – 3,0 mkw, fok2 – 5,5 mkw, genua – 8,0 mkw
Kornika budowałem sam w latach 1992-1994. Pokład wymieniłem w roku 2014 (modrzew). Dębowe wręgi regenerowałem, a kadłub zmieniłem (świerk, sosna) w roku 2017. Uszczelnienie kadłuba od wewnątrz wykonałem w roku 2020.
Jeśli jednak myślisz, że te wszystkie prace doprowadziły do pełnej szczelności żaglówki, to jesteś w błędzie. Konstrukcja „słomki” jest jak beczka na kiszoną kapustę – uszczelnia się pod wpływem wilgoci. Po zwodowaniu Kornik nabiera wody i praktycznie dwóch dni potrzeba, by można było zacząć żeglowanie. Na początku, co jakiś czas, będziesz musiał zatrzymywać się np. w trzcinach i wybierać czerpakiem wodę, ale z upływem czasu tę czynność będziesz powtarzał coraz rzadziej, a w końcu jedynie raz na dobę przed wypłynięciem w rejs. Tak było dwa lata temu, kiedy „Kornik” ostatni raz był na wodzie.
Kornik jest łódką otwarto pokładową, a jego pokład znajduje się jedynie 30 cm nad lustrem wody. Przy silnym wietrze i przechyłach sięgających 45 stopni sternik musi odpuścić, bo przez półpokład woda zaczyna wlewać się do kokpitu. Frajda jednak wtedy jest niesamowita.
Kornik nie jest łódką regatową. Jego szacunkowa masa 250-300 kg wyklucza go z walki o czołowe miejsca, ale jest łódką niesamowicie dzielną, która nie boi się najtrudniejszych warunków panujących na wodzie. Stalowy miecz (20 kg) i stalowa płetwa sterowa (20 kg) znacznie obniżają środek ciężkości, co pozytywnie wpływa na stabilność. To, czy „Kornik” poradzi sobie z silnym wiatrem i wysokimi falami zależy wyłącznie od umiejętności sternika. Gdyby jednak sternik przegrał, to sto decymetrów sześciennych styropianu w komorach wypornościowych zabezpieczy łódkę przed zatonięciem.
Podczas niemal trzydziestu sezonów na Powidzu „Kornik” miał tylko jedną wywrotkę. W 2000 roku położyło go trzech dziewiętnastolatków, świeżo upieczonych maturzystów, wszyscy z patentami żeglarskimi. Niestraszne wydawały się im warunki, w których prawie nikt nie wypływał. Nie byli zgrani, ale założyli największy komplet żagli i położyli żaglówkę na środku jeziora. Woda i wiatr nauczyły ich pokory, ale „Kornik” nie zawiódł. Utrzymał się na wodzie i pchany silnym wiatrem dryfował z rozbitkami do brzegu. Mówi mi czasem o tym zdarzeniu i obaj się śmiejemy.
Pukasz się w czoło? Robisz na nim kółka? Jesteś usprawiedliwiony, ale wiedz, że obaj często rozmawiamy. Bo „Kornik” naprawdę ma duszę. To nie jest wyłącznie skorupa zbita z drewnianych listewek, dlatego tak trudno jest mi się z nim rozstać. „Kornik” jest drugą, zaraz po żonie, miłością mojego życia.
https://www.youtube.com/watch?v=sHZVBqzD7n8
Dwa, czasem nawet cztery tygodnie w roku „Kornik” spędzał na wodzie, a pozostały czas pod wiatą, na przyczepie wykonanej w 1994 roku specjalnie dla niego. Dwa lata temu wymieniłem w niej opony, a konstrukcję odmalowałem. Opony są używane, ale o małym przebiegu, z dobrym bieżnikiem i ogólnie w dobrym stanie. Instalacja elektryczna działa, ale ma już trzydzieści lat i należałoby ją wymienić. Gniazdko, wtyczka i sześć metrów siedmiożyłowego przewodu załatwią sprawę.
Od kilkunastu lat naszym biwakowym domem jest przyczepa kempingowa. Ma wymiary 3,8 x 2,0 metra, hamulec najazdowy, masę 750 kg i nie wymaga corocznych przeglądów rejestracyjnych.
Jest wygodna. Ma miejsce do spania 2,0 x 1,4 metra i kącik rekreacyjny pełniący dwie role: jako miejsce do spania o wymiarach 2,0 x 1,1 metra lub, po złożeniu, jako miejsce do pracy, czyli stolik i dwie dwuosobowe kanapy.
Przyczepa ma przedsionek będący w przyzwoitym stanie, a jego wyposażenie zostało skompletowane już przez nas. Stanowią je dwa składane regały o dowolnie regulowanej wysokości, zestaw mebli ogrodowych oraz drobniejszy sprzęt. Na wyposażeniu przyczepy jest też lodówka kupiona prze nas trzy lata temu, regał na ubrania, szafka na artykuły spożywcze i półki pod sufitem, praktycznie na każdej ścianie. W ubiegłym roku wymieniłem w przyczepie opony. Mają zerowy przebieg i nie zdążymy już z nich skorzystać. To zalety przyczepy, ale ma też ona wady.
Wyprodukowano ją w Holandii w 1979 roku. W czasie największych ulew nie udało się nam zauważyć przeciekania, ale pod jednym z okien i nad drzwiami zacieki są i powiększają się po zimie. Nie wiem, którędy woda się przedostaje, ale zacieki świadczą, że znajduje jakoś drogę. To główna wada, jeśli jednak będziesz dociekliwy, to tych mniej znaczących znajdziesz więcej.
Przyczepa jest gotowa do holowania i zamieszkania. Posiada też (nad)kompletne (to przez żonę) wyposażenie kuchenne, które możemy w niej zostawić.
„Kornik” pomógł mi spełnić marzenia z dzieciństwa, bo woda i wiatr interesowały mnie od zawsze. Już w wieku przedszkolnym moją ulubioną zabawą było obserwowanie wysuszonych wierzbowych liści, wygiętych niczym weneckie gondole, które wiatr przemieszczał z jednego brzegu kałuży, na drugi.
„Kornika” zbudowałem dopiero w wieku 46. lat i spędziłem z nim niemal trzydzieści sezonów na jeziorze Powidzkim. Teraz odpoczywa on we wsi Zajączków, w gminie Oborniki Śląskie. To trudne, nawet bardzo, ale jeśli najbliżsi mówią, że też powinienem już odpocząć, to może jednak mają rację.
Czekam na Twój mail, jeśli moja propozycja Cię zainteresowała.
Ahoj!
wel1973@op.pl
https://www.youtube.com/watch?v=W6w--dxzLXc
Ur.1948; PSA 2008-2011: 3,10-8,74; Bps 9/2011: Gl. 3+3; Scyntygrafia OK. 12/2011-LRP. Poj. 100 cm3. Hist-pat: POMIMO BAD. LICZNYCH WYC. NIE UDAŁO SIĘ WYKRYĆ OGNISKA PIERW.!
PSA: 2012-2018<0,006;2019: od 0,010 do 0,042;2020: 0,012 i 0,014; 2021:0,008 i 0,020; 2022:0,031 i 0,015; 2013-2015-wzrost guza wątroby. 5/2015-otwarta operacja i termoablacja guza. Hist-pat: rak wątrobowokomórkowy. Wznowa. WUM Banacha - 03.09.2016 - przeszczep wątroby.
PSA: 2012-2018<0,006;2019: od 0,010 do 0,042;2020: 0,012 i 0,014; 2021:0,008 i 0,020; 2022:0,031 i 0,015; 2013-2015-wzrost guza wątroby. 5/2015-otwarta operacja i termoablacja guza. Hist-pat: rak wątrobowokomórkowy. Wznowa. WUM Banacha - 03.09.2016 - przeszczep wątroby.