22.12.2021, 11:04:34
Azjo, Droga Sąsiadko,
przeglądałem Twój wątek od pierwszego do ostatniego wpisu. Były w nich wszystkie rodzaje emocji, jakich można doświadczyć przy spotkaniu z chorobą nowotworową. Od zwątpienia, po nadzieję. Od radości, po smutek. Nie wiem, w którym kierunku potoczą się sprawy po wizycie u profesora Majewskiego i po naświetlaniach, ale życzę Tobie/Wam, by był to wyłącznie dobry kierunek.
Jolu, Droga Hipokrytko,
tyle razy upominałaś mnie przypominając, że w domu wisielca nie wypada mówić o sznurze. A ten Twój wpis nr 13 w wątku Azji, to co?:
Odnośnie słynnych wiązek, pozwolę sobie na żart, z którego kiedyś na forum się zaśmiewaliśmy:
"Lepiej boso pasać gąski
niżli męża mieć bez wiązki".
Zapominasz, Droga Jolu, że wisielców (nomen omen) na forum nie brakuje.
Tak, czy inaczej, Tobie Azjo i Tobie Jolu, dedykuję tę wigilijną opowiastkę. Nie czytajcie jej, jeśli nie lubicie absurdu i czarnego humoru – moich ulubionych.
=========================
Wiek XIX, wieś pańszczyźniana gdzieś w Galicji, może w zaborze rosyjskim.
- Mów Marycha, jak jest? – Jagna odgarnęła blond włosy. Miała pójść do fryzjera, ale z powodu pandemii koronawirusa i obostrzeń ministra Niedzielskina, jedyny golibroda we wsi splajtował.
- Już dwa miesiące wstecz, twojego chłopa wozem z Centrum Onkologii w Bydgoszczy, Żyd Rosenkwiat bryczką przywiózł. – Jagna upięła włosy w koński ogon. Sięgał do połowy łydki.
- Oj, Jagna tak! – Marycha poprawiła zapaskę. Kawał drogi. Ze sześćset wiorst przejechali. W Przemyślu nawet na SOR musieli wstąpić.
- Twój Eustachy?
- Nie, koń Blumenkwiata. Nie uratowali go.
- Konia?
- Nie, lekarza dyżurnego. Zawału dostał, jak konia z wenflonem na noszach zobaczył.
- A w tej Bydgoszczy, to co Eustachemu zrobili? – Jagna zrezygnowała z końskiego ogona na rzecz koka.
- Coś mu wycięli. Dokładnie co, tego nie wiem, ale Eustachy mówił, że coś prosto od taty.
- Ma ojca w Bydgoszczy?
- Nie, jego ojciec już dawno nie żyje. Eustachy chyba bredził.
- A w tych sprawach Marycha, to jak u was po tej Bydgoszczy jest?
- Co ci Jagna będę mówiła. – Marycha wzruszyła ramionami. – Pampersów z siana już nie nosi, ale jeśli o seks chodzi, to porażka na całej linii.
- Chcesz powiedzieć, że …
- Tak, to właśnie chcę powiedzieć. Dobrze się domyślasz. I powiem ci Jagna, że lepiej boso pasać gąski, niźli męża mieć bez wiązki. Poważnie myślę o rozwodzie.
- Czyś ty Marycha całkiem na głowę upadła? – Jagna oparła dłonie na biodrach. – Chłop w domu przydatny! Kto drew ci narąbie? Kto wodę z jeziora przyniesie? Kto konia do pługa zaprzęgnie i pole zaorze? No kto? A jak ty głupia do dworu boso gąski paść pójdziesz, to jaką korzyść mieć będziesz? Na mój gust żadnej. No chyba, że cię panicz January wśród tych gąsek wychędoży! Chyba, że to!
- To, co proponujesz? – Twarz Marychy emanowała rezygnacją. – Co na moim miejscu byś zrobiła?
- Ja, to … - Jagna gładziła włosy intensywnie myśląc. – Będąc na twoim miejscu boso bym pasała gąski, by mój mąż miał obie wiązki.
- Ale mój Eustachy nie ma. Na tej blumenkwiatowej bryczce tak go wytrzęsło, że obie zgubił. Pasanie gąsek niczego tu nie zmieni!
- Ech, Marycha. Ty nic nie rozumiesz. – Jagna kręciła głową. – Mówiąc, że lepiej boso pasać gąski, niźli męża mieć bez wiązki chciałaś spisać chłopa na straty. Chciałaś go zostawić i zostać pastuszką. Jeśli pasanie gąsek może w czymś pomóc, to paś je, ale chłopa nie zostawiaj. Daj mu szansę!
Minęło kilka lat i przyjaciółki spotkały się ponownie. Marycha była w siódmym niebie.
- Jaguś, kochanie, dziękuję ci! – Marycha zrobiła Jagnie niedźwiadka. – Swojego chłopa nie poznaję. Mówię ci, niebo a ziemia! Żebyś ty wiedziała!
- Mówisz o seksie? – Jagna od razu przeszła do konkretów.
- Tak, właśnie o tym mówię.
- Nie mów, że znalazł punkt G! – Jagna, jako jedyna we wsi chwaliła się, że jej mąż to potrafi. Wpędzała tym w kompleksy inne baby, których mężowie na pytanie o punkt G, bez namysłu wskazywali ławeczkę przed sklepem prowadzonym przez Genka Glajchgewichta, na której to ławeczce można było wypić piwo.
- Żeby tylko! – Rumieniec oblał twarz Marychy. – Cały alfabet znalazł! Polskich znaków nie wyłączając.
- To jak to Eustachy zrobił?
- Jagna, daruj! – Twarz Marychy przybrała kolor pąsowej róży. – Wstydzę się o tym mówić!
- Nie o to mi chodzi! – Jagna była poirytowana wiadomością, że Marycha ma lepiej od niej. – Chcę wiedzieć, skąd ta zmiana u Eustachego?
- Sama nie wiem. – Marycha wzruszyła ramionami. – Cięgiem ino w tych Internetach siedzi. Może to od tego?
Ta wiadomość zastanowiła Jagnę. Miała tylko Internet przenośny i uznała, że dla poprawy relacji małżeńskich musi założyć światłowód.
- A … - Jagna, chociaż wiejska aktywistka i osoba wyzwolona, to na chwilę spuściła oczy. – No wiesz.
- Jest OK. Nawet bardzo!
- Wiesz, wczoraj przyszli do nas panicz January i gajowy Marucha. – Marycha zaplatała włosy Jagny w warkocz. - Po co przyszli, tego nie wiem, ale podsłuchałam trochę ich rozmowę. Nie wiem, co to znaczy, ale Eustachy mówił do panicza Januarego, że u niego jest ósma. Panicz January na to, że wolałby jedenastą, ale gajowy Marucha powiedział, żeby cudów nie oczekiwał. I jeszcze coś o twardym drewnie mówili. Rozumiesz coś z tego? – Marycha upinała kokardę.
- Tak. – Jagna przeglądała się w lusterku. – Twarde drewno, to jak nic dębina. Twój Eustachy opał na zimę gromadzi. Chciał pójść w las o ósmej, ale paniczowi Januaremu nie pasowało. Wolałby jedenastą, bo widocznie coś musi załatwić.
- Może, bo gajowy Marucha też brał udział w rozmowie.
- A co mówił?
- Pytał o penetrację.
- Dębiny?
- Chyba tak. A jak Eustachy powiedział ‘no problem’, to gajowy Marucha oznajmił paniczowi Januaremu, że muszą Eustachemu wódkę postawić, by im zdradził sekret.
- Dziwne to wszystko. – Jagna próbowała poznane fakty poskładać w jakąś sensowną historię. – Dziwne, ale jestem pewna, że o opał na zimę chodzi.
- Ale jest dopiero maj! – Teoria przyjaciółki nie pasowała Marysze. – Kto teraz o zimie myśli?
- No wiesz, czas szybko płynie. – Jagna wystukiwała numer na smartfonie.
Dzwoniła w sprawie światłowodu z najszybszym transferem danych.
=====================================
Z najlepszymi życzeniami świątecznymi
Edward
przeglądałem Twój wątek od pierwszego do ostatniego wpisu. Były w nich wszystkie rodzaje emocji, jakich można doświadczyć przy spotkaniu z chorobą nowotworową. Od zwątpienia, po nadzieję. Od radości, po smutek. Nie wiem, w którym kierunku potoczą się sprawy po wizycie u profesora Majewskiego i po naświetlaniach, ale życzę Tobie/Wam, by był to wyłącznie dobry kierunek.
Jolu, Droga Hipokrytko,
tyle razy upominałaś mnie przypominając, że w domu wisielca nie wypada mówić o sznurze. A ten Twój wpis nr 13 w wątku Azji, to co?:
Odnośnie słynnych wiązek, pozwolę sobie na żart, z którego kiedyś na forum się zaśmiewaliśmy:
"Lepiej boso pasać gąski
niżli męża mieć bez wiązki".
Zapominasz, Droga Jolu, że wisielców (nomen omen) na forum nie brakuje.
Tak, czy inaczej, Tobie Azjo i Tobie Jolu, dedykuję tę wigilijną opowiastkę. Nie czytajcie jej, jeśli nie lubicie absurdu i czarnego humoru – moich ulubionych.
=========================
Wiek XIX, wieś pańszczyźniana gdzieś w Galicji, może w zaborze rosyjskim.
- Mów Marycha, jak jest? – Jagna odgarnęła blond włosy. Miała pójść do fryzjera, ale z powodu pandemii koronawirusa i obostrzeń ministra Niedzielskina, jedyny golibroda we wsi splajtował.
- Już dwa miesiące wstecz, twojego chłopa wozem z Centrum Onkologii w Bydgoszczy, Żyd Rosenkwiat bryczką przywiózł. – Jagna upięła włosy w koński ogon. Sięgał do połowy łydki.
- Oj, Jagna tak! – Marycha poprawiła zapaskę. Kawał drogi. Ze sześćset wiorst przejechali. W Przemyślu nawet na SOR musieli wstąpić.
- Twój Eustachy?
- Nie, koń Blumenkwiata. Nie uratowali go.
- Konia?
- Nie, lekarza dyżurnego. Zawału dostał, jak konia z wenflonem na noszach zobaczył.
- A w tej Bydgoszczy, to co Eustachemu zrobili? – Jagna zrezygnowała z końskiego ogona na rzecz koka.
- Coś mu wycięli. Dokładnie co, tego nie wiem, ale Eustachy mówił, że coś prosto od taty.
- Ma ojca w Bydgoszczy?
- Nie, jego ojciec już dawno nie żyje. Eustachy chyba bredził.
- A w tych sprawach Marycha, to jak u was po tej Bydgoszczy jest?
- Co ci Jagna będę mówiła. – Marycha wzruszyła ramionami. – Pampersów z siana już nie nosi, ale jeśli o seks chodzi, to porażka na całej linii.
- Chcesz powiedzieć, że …
- Tak, to właśnie chcę powiedzieć. Dobrze się domyślasz. I powiem ci Jagna, że lepiej boso pasać gąski, niźli męża mieć bez wiązki. Poważnie myślę o rozwodzie.
- Czyś ty Marycha całkiem na głowę upadła? – Jagna oparła dłonie na biodrach. – Chłop w domu przydatny! Kto drew ci narąbie? Kto wodę z jeziora przyniesie? Kto konia do pługa zaprzęgnie i pole zaorze? No kto? A jak ty głupia do dworu boso gąski paść pójdziesz, to jaką korzyść mieć będziesz? Na mój gust żadnej. No chyba, że cię panicz January wśród tych gąsek wychędoży! Chyba, że to!
- To, co proponujesz? – Twarz Marychy emanowała rezygnacją. – Co na moim miejscu byś zrobiła?
- Ja, to … - Jagna gładziła włosy intensywnie myśląc. – Będąc na twoim miejscu boso bym pasała gąski, by mój mąż miał obie wiązki.
- Ale mój Eustachy nie ma. Na tej blumenkwiatowej bryczce tak go wytrzęsło, że obie zgubił. Pasanie gąsek niczego tu nie zmieni!
- Ech, Marycha. Ty nic nie rozumiesz. – Jagna kręciła głową. – Mówiąc, że lepiej boso pasać gąski, niźli męża mieć bez wiązki chciałaś spisać chłopa na straty. Chciałaś go zostawić i zostać pastuszką. Jeśli pasanie gąsek może w czymś pomóc, to paś je, ale chłopa nie zostawiaj. Daj mu szansę!
Minęło kilka lat i przyjaciółki spotkały się ponownie. Marycha była w siódmym niebie.
- Jaguś, kochanie, dziękuję ci! – Marycha zrobiła Jagnie niedźwiadka. – Swojego chłopa nie poznaję. Mówię ci, niebo a ziemia! Żebyś ty wiedziała!
- Mówisz o seksie? – Jagna od razu przeszła do konkretów.
- Tak, właśnie o tym mówię.
- Nie mów, że znalazł punkt G! – Jagna, jako jedyna we wsi chwaliła się, że jej mąż to potrafi. Wpędzała tym w kompleksy inne baby, których mężowie na pytanie o punkt G, bez namysłu wskazywali ławeczkę przed sklepem prowadzonym przez Genka Glajchgewichta, na której to ławeczce można było wypić piwo.
- Żeby tylko! – Rumieniec oblał twarz Marychy. – Cały alfabet znalazł! Polskich znaków nie wyłączając.
- To jak to Eustachy zrobił?
- Jagna, daruj! – Twarz Marychy przybrała kolor pąsowej róży. – Wstydzę się o tym mówić!
- Nie o to mi chodzi! – Jagna była poirytowana wiadomością, że Marycha ma lepiej od niej. – Chcę wiedzieć, skąd ta zmiana u Eustachego?
- Sama nie wiem. – Marycha wzruszyła ramionami. – Cięgiem ino w tych Internetach siedzi. Może to od tego?
Ta wiadomość zastanowiła Jagnę. Miała tylko Internet przenośny i uznała, że dla poprawy relacji małżeńskich musi założyć światłowód.
- A … - Jagna, chociaż wiejska aktywistka i osoba wyzwolona, to na chwilę spuściła oczy. – No wiesz.
- Jest OK. Nawet bardzo!
- Wiesz, wczoraj przyszli do nas panicz January i gajowy Marucha. – Marycha zaplatała włosy Jagny w warkocz. - Po co przyszli, tego nie wiem, ale podsłuchałam trochę ich rozmowę. Nie wiem, co to znaczy, ale Eustachy mówił do panicza Januarego, że u niego jest ósma. Panicz January na to, że wolałby jedenastą, ale gajowy Marucha powiedział, żeby cudów nie oczekiwał. I jeszcze coś o twardym drewnie mówili. Rozumiesz coś z tego? – Marycha upinała kokardę.
- Tak. – Jagna przeglądała się w lusterku. – Twarde drewno, to jak nic dębina. Twój Eustachy opał na zimę gromadzi. Chciał pójść w las o ósmej, ale paniczowi Januaremu nie pasowało. Wolałby jedenastą, bo widocznie coś musi załatwić.
- Może, bo gajowy Marucha też brał udział w rozmowie.
- A co mówił?
- Pytał o penetrację.
- Dębiny?
- Chyba tak. A jak Eustachy powiedział ‘no problem’, to gajowy Marucha oznajmił paniczowi Januaremu, że muszą Eustachemu wódkę postawić, by im zdradził sekret.
- Dziwne to wszystko. – Jagna próbowała poznane fakty poskładać w jakąś sensowną historię. – Dziwne, ale jestem pewna, że o opał na zimę chodzi.
- Ale jest dopiero maj! – Teoria przyjaciółki nie pasowała Marysze. – Kto teraz o zimie myśli?
- No wiesz, czas szybko płynie. – Jagna wystukiwała numer na smartfonie.
Dzwoniła w sprawie światłowodu z najszybszym transferem danych.
=====================================
Z najlepszymi życzeniami świątecznymi
Edward