15.06.2021, 06:39:21
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 15.06.2021, 06:45:03 przez Edward.)
(14.06.2021, 07:31:12)Armands napisał(a): Życzymy dobrego i bezpiecznego wypoczynku i relaksu od wszystkich trosk i zagrożeń.
Ahoj!
Ela i Jarek
PS. Czekamy na więcej zdjęć
Dziękujemy pięknie!
Jezioro Powidzkie, 15 czerwca 2021.
Wypłynęliśmy, ale wiatr był zbyt słaby, aby osiągnąć zaplanowany cel, czyli Powidz. W dodatku wiał z południowego-zachodu, czyli prosto w ‘twarz’. Płynęliśmy więc bejdewindem (by the wind – kurs na wiatr) prawego i lewego halsu (prawy/lewy hals – wiatr wieje odpowiednio na prawą/lewą burtę). Wiatr słabł i dopłynęliśmy jedynie do zatoki „Morana”. To dla nas szczególne miejsce, ponieważ od niego w 1993 roku zaczęła się nasza przygoda z Jeziorem Powidzkim.
Ten najbardziej atrakcyjny teren nad Jeziorem Powidzkim należał wtedy do zakładów „Stokbet” z Wrześni i był miejscem wypoczynku pracowników. Ośrodek wypoczynkowy, typowy dla czasów PRL-u, stopniowo popadał w ruinę. „Stokbet”, mający problemy związane z okresem transformacji, nie inwestował w jego utrzymanie, a w końcu wydzierżawił teren i ośrodek osobie prywatnej.
Nowy właściciel dał ośrodkowi nazwę „Kormoran”. Nastawił się jednak na minimum inwestycji i maksimum zysku, w wyniku czego wynajęcie domku kempingowego, z uwagi na stan jego wyposażenia, należało do czynności z gatunku heroicznych. Robiliśmy to jednak przez kilka lat, zanim w 2002 roku kupiliśmy przyczepę N126, taką z Niewiadowa i do małego fiata. Do dzisiaj nie wiem, jak dało się w niej mieszkać w 2-3 osoby ze sprzętem do żeglowania i codziennej egzystencji. Było nieziemsko ciasno.
W tym 1993 roku poznaliśmy państwa Przybylskich z Wrześni, którzy wraz z synami prowadzili harcerski obóz żeglarski. To na ich Omedze nasz najstarszy syn odbył pierwszy rejs do Giewartowa.
Nasze dzieci zaprzyjaźniły się z Karolem i jego rodziną – też z Wrześni. Dość niezwykła była to rodzina. Przyjeżdżało ok. dwudziestu osób jakoś ze sobą spokrewnionych. Przywozili dwa worki ziemniaków, dużo warzyw i konserw i przez dwa tygodnie wiedli obozowe życie. Na komendę szli do wody, na posiłki i na mecze siatkówki. Wszystko robili razem i było to budujące.
Do egzotyki tamtego okresu należą wizyty Cyganów, którzy wśród tłumu plażowiczów parzyli i skubali kury (raczej nie kupili ich w markecie), gotowali rosół, a później na plaży biesiadowali. Ogólnie ciekawie było, a wypasione żaglówki dopiero zaczynały się pojawiać.
Kapitalizm nie pozwala jednak, by tak atrakcyjne miejsce służyło mniej zamożnym ludziom. Dzisiaj już im nie służy, przy nowej kei nie cumują wysłużone Omegi czy Maki, ale jachty wartością dorównujące samochodom z tej wyższej półki, a pobyt można wykupić w czterogwiazdkowym hotelu w ‘przystępnej’ cenie ok. 300 zł/osobę/noc. Tyle kosztuje nas tygodniowy pobyt na naszym polu namiotowym.
Gmino Ostrowite – nie sprzedawaj tego atrakcyjnego miejsca. To prawdopodobnie jedno z niewielu nad tym pięknym jeziorem, o przejrzystości wody sięgającej 4-5 metrów, w którym jeszcze czas się zatrzymał.
Ahoj!