04.01.2021, 08:44:08
Że mnie z wielkim hukiem wywalą z forum? Nigdy takich snów nie miałem, natomiast kilka razy czułem to, jak najbardziej realnie.
Ale OK. Jarek przymknął oko, Ty Jolu nalegasz, więc napiszę, jak w tym śnie było.
STOP forumowicze! Natychmiast porzućcie te myśli! To był bardzo przyzwoity sen! Niestety!
Dziwne, i to bardzo, było w nim jednak to, że dobrze zapamiętałem, co się we śnie działo. Dlatego dziwne, ze od kilkudziesięciu lat fabuła najbardziej dynamicznych moich snów znika w chwili przebudzenia i nic nie pamiętam! Kompletna pustka. Czarna dziura. A z tego snu zapamiętałem wszystko i ze szczegółami.
Spotkaliśmy się na Pasterce w XIV wiecznym kościele parafialnym, w sąsiedniej wsi, w stosunku do tej, w której aktualnie (do jutra) przebywam.
Dziwny to był kościół. Ławki usytuowane były w nim tak, że wierni siedzieli tyłem do ołtarza. Było to i dziwne i niepraktyczne. Część wiernych, z pewnością tych mniej wiernych, siedziała tak, jak ławki nakazywały. Bardziej wierni wierni stali przodem do ołtarza, ale mieli logistyczny problem - przeszkadzały im podpórki na stopy. Z tego powodu niektórzy z nich klęczeli na częściach ławek przeznaczonych do siedzenia. No tak mi się śniło. Na trzeźwo nikt by tego nie wymyślił, a ja przed snem nie wąchałem, nie ćpałem i nie piłem!
Dziwny był i kościół i dziwni byli ludzie, którzy do niego przyszli. Każdy miał dużo najróżniejszych bagaży. Ja np. miałem laptopa, śpiwór i torbę z trzema własnoręcznie upieczonymi chlebami.
Siedziałaś Jolu kilka rzędów przede mną i się rozglądałaś tak, że w końcu nawiązaliśmy kontakt wzrokowy. Po chwili siedzieliśmy obok siebie.
Przyjechałaś sama samochodem. Też było to dziwne, bo pisałaś kiedyś na forum, że nie masz prawa jazdy.
Powiedziałaś też, że dzień wcześniej byłaś samochodem w Mrągowie. Zapytałem, dlaczego właśnie tam?
Odpowiedziałaś, że w Mrągowie są Twoje rodzinne korzenie. Znowu się we śnie zdziwiłem, bo wiem, że w zupełnie innym miejscu.
Rozmawialiśmy na różne tematy, a w końcu zaczęła się Pasterka.
W tym śnie wszystko było dziwne, ksiądz też. Nie odprawiał on mszy przy ołtarzu, ale wśród wiernych. Często się przy tym śmiał i zachwalał TV Trwam, co akurat było zrozumiałe.
Szepnąłem Ci na ucho, że tak zachowywać się nie wypada, że Kościół, to poważna i godna zaufania instytucja, ale spojrzałaś na mnie z politowaniem.
Nagle przeskok akcji, nowa scena. Znalazłem się w ławce przed Tobą, co natychmiast wykorzystał jakiś szemrany typ. Zajął moje miejsce i zaczął się do Ciebie przystawiać. Ludzie siedzący najbliżej widzieli to i zaczęli wywierać na mnie wzrokową presję. Wstałem i podszedłem do typa.
- Bardzo pana przepraszam, - mówiłem, a głos mi się łamał, bo typ był znacznie bardziej okazałej postury niż moja, - ale zajął pan miejsce obok mojej żony (Jolu, przepraszam, pojechałem we śnie po bandzie).
Typowi bardzo się to nie spodobało, ale w pysk mi nie dał, bo to w końcu kościół, i miejsca ustąpił.
Siedzieliśmy w milczeniu, a Pasterka trwała. Chciałem zaprosić Cię do tej wsi, w której teraz jestem. Obmyślałem najlepszy dojazd do ekspresówki S-5 z Wrocławia do Poznania, do której chciałem Cię pilotować, ale nagle w kościele zapadła cisza. Długa i przejmująca cisza. Tak długa i przejmująca, że się obudziłem.
Trochę mnie ten sen zaniepokoił, a głównie z tego powodu, że tak dobrze go pamiętam. Czyżby to była sprawa chipa wszczepionego pod pozorem walki z koronawirusem?
Nie, nie ma mnie wśród tej 18-tki celebrytów, którzy bez kolejki i bez honoru zaszczepili się na COVID., ale …
Jasna cholera, przypomniałem sobie! W październiku zaszczepiłem się przeciw grypie!
Ale OK. Jarek przymknął oko, Ty Jolu nalegasz, więc napiszę, jak w tym śnie było.
STOP forumowicze! Natychmiast porzućcie te myśli! To był bardzo przyzwoity sen! Niestety!
Dziwne, i to bardzo, było w nim jednak to, że dobrze zapamiętałem, co się we śnie działo. Dlatego dziwne, ze od kilkudziesięciu lat fabuła najbardziej dynamicznych moich snów znika w chwili przebudzenia i nic nie pamiętam! Kompletna pustka. Czarna dziura. A z tego snu zapamiętałem wszystko i ze szczegółami.
Spotkaliśmy się na Pasterce w XIV wiecznym kościele parafialnym, w sąsiedniej wsi, w stosunku do tej, w której aktualnie (do jutra) przebywam.
Dziwny to był kościół. Ławki usytuowane były w nim tak, że wierni siedzieli tyłem do ołtarza. Było to i dziwne i niepraktyczne. Część wiernych, z pewnością tych mniej wiernych, siedziała tak, jak ławki nakazywały. Bardziej wierni wierni stali przodem do ołtarza, ale mieli logistyczny problem - przeszkadzały im podpórki na stopy. Z tego powodu niektórzy z nich klęczeli na częściach ławek przeznaczonych do siedzenia. No tak mi się śniło. Na trzeźwo nikt by tego nie wymyślił, a ja przed snem nie wąchałem, nie ćpałem i nie piłem!
Dziwny był i kościół i dziwni byli ludzie, którzy do niego przyszli. Każdy miał dużo najróżniejszych bagaży. Ja np. miałem laptopa, śpiwór i torbę z trzema własnoręcznie upieczonymi chlebami.
Siedziałaś Jolu kilka rzędów przede mną i się rozglądałaś tak, że w końcu nawiązaliśmy kontakt wzrokowy. Po chwili siedzieliśmy obok siebie.
Przyjechałaś sama samochodem. Też było to dziwne, bo pisałaś kiedyś na forum, że nie masz prawa jazdy.
Powiedziałaś też, że dzień wcześniej byłaś samochodem w Mrągowie. Zapytałem, dlaczego właśnie tam?
Odpowiedziałaś, że w Mrągowie są Twoje rodzinne korzenie. Znowu się we śnie zdziwiłem, bo wiem, że w zupełnie innym miejscu.
Rozmawialiśmy na różne tematy, a w końcu zaczęła się Pasterka.
W tym śnie wszystko było dziwne, ksiądz też. Nie odprawiał on mszy przy ołtarzu, ale wśród wiernych. Często się przy tym śmiał i zachwalał TV Trwam, co akurat było zrozumiałe.
Szepnąłem Ci na ucho, że tak zachowywać się nie wypada, że Kościół, to poważna i godna zaufania instytucja, ale spojrzałaś na mnie z politowaniem.
Nagle przeskok akcji, nowa scena. Znalazłem się w ławce przed Tobą, co natychmiast wykorzystał jakiś szemrany typ. Zajął moje miejsce i zaczął się do Ciebie przystawiać. Ludzie siedzący najbliżej widzieli to i zaczęli wywierać na mnie wzrokową presję. Wstałem i podszedłem do typa.
- Bardzo pana przepraszam, - mówiłem, a głos mi się łamał, bo typ był znacznie bardziej okazałej postury niż moja, - ale zajął pan miejsce obok mojej żony (Jolu, przepraszam, pojechałem we śnie po bandzie).
Typowi bardzo się to nie spodobało, ale w pysk mi nie dał, bo to w końcu kościół, i miejsca ustąpił.
Siedzieliśmy w milczeniu, a Pasterka trwała. Chciałem zaprosić Cię do tej wsi, w której teraz jestem. Obmyślałem najlepszy dojazd do ekspresówki S-5 z Wrocławia do Poznania, do której chciałem Cię pilotować, ale nagle w kościele zapadła cisza. Długa i przejmująca cisza. Tak długa i przejmująca, że się obudziłem.
Trochę mnie ten sen zaniepokoił, a głównie z tego powodu, że tak dobrze go pamiętam. Czyżby to była sprawa chipa wszczepionego pod pozorem walki z koronawirusem?
Nie, nie ma mnie wśród tej 18-tki celebrytów, którzy bez kolejki i bez honoru zaszczepili się na COVID., ale …
Jasna cholera, przypomniałem sobie! W październiku zaszczepiłem się przeciw grypie!