21.07.2019, 13:15:09
Jola:
Jejku, czyżbyś nie wiedział, ile ton głupot jest w internecie?
Trzeba umieć odsiać ziarno od plew, przede wszystkim myśleć, obserwować, wyciągać wnioski.
Tym akapitem poddajesz w wątpliwość moją inteligencję.
Jola:
Dochodzę teraz do wniosku, że mnie z wnuczkami zawsze ustępują miejsca, gdyż podróżuję "pestką", naszym Szybkim Tramwajem, którymi jadą młodzi studenci na kampus uniwersytecki. Oni pewnie już zdążyli załapać trochę tych nowszych, "skandynawskich" metod wychowywania.
Wyobraź sobie, że ja pierwszy wstaję, kiedy do tramwaju czy autobusu wchodzi osoba starsza lub matka z dzieckiem. Nie oglądam się na ludzi kilka razy młodszych ode mnie, chociaż dorastałem w głębokim PRL-u, kiedy Skandynawom o nowinkach wychowawczych jeszcze się nie śniło.
Jola:
Jednym słowem uważałeś, że nauczyciel zawsze ma rację, choćby był głupi i zły, a twoje dziecko zawsze jest delikwentem, czyli zawsze jest winne. Uważam, że to było niesłuszne, niesprawiedliwe dla twoich dzieci.
„Przyjeżdżajcie puki jeszcze żyję’ – taki dramatyczny list otrzymaliśmy od naszego ośmioletniego syna przebywającego na obozie harcerskim w Jastrzębiej Górze. Pojechaliśmy 500 km i zabrali go z tego ‘obozu’. Inne dzieci zazdrościły synowi, że wraca do domu. Na tym obozie dzieci były potrzebne jedynie po to, by dorośli sami mogli spędzić udanie czas.
Dzieci starałem się wychowywać tak, jak mnie wychowano - broniłem, kiedy działa się im krzywda, ale byłem też stanowczy, gdy sytuacja tego wymagała.
Jola:
Jesteś wzywany do szkoły, najpierw rozmawiasz ze swoim dzieckiem, o co chodzi, poznajesz jego punkt widzenia.
Znowu masz wątpliwości w kwestii mojego samodzielnego myślenia?
Ja:
Cytat: "Pocałuj mnie w dupę". Wyobrażasz sobie taki tekst do nauczyciela? Ja nie!
Jola:
A to zależy, na co to była reakcja.
Jolu, na miły Bóg! NIE ZALEŻY! Uczeń nie może się w ten sposób odezwać do nauczyciela w żadnej sytuacji. Ale zaspokoję Twoją ciekawość - ta odzywka była za „jedynkę” z klasówki. Usprawiedliwiasz tego ucznia?
Jola:
Na koniec ci tylko napiszę, że właśnie dzieci uczone karności, posłuszeństwa, szacunku dla starszych, dla autorytetu, pozwalały sobie wkładać ręce w majtki.
To poczytaj publikacje o relacjach pedofil – ofiara i pamiętaj, że ofiara ma kilka, najwyżej kilkanaście lat. Nie patrz na wkładanie ręki do majtek z perspektywy przeżytych lat.
Jola:
Na koniec - bo to nie jest forum na dyskusje o wychowaniu. Dam ci namiary na popularne forum wychowawcze, gdzie będziesz mógł się wyżyć.
Nie potrzebuję namiarów. Nasze forum jest jedynym, na którym się „wyżywam”. I nie będę już więcej z Tobą polemizował, bo zaczynamy bić pianę.
Na koniec Ci napiszę, że i tak Cię lubię, chociaż w wielu sprawach mamy zupełnie inne zdania.
Edward
Jejku, czyżbyś nie wiedział, ile ton głupot jest w internecie?
Trzeba umieć odsiać ziarno od plew, przede wszystkim myśleć, obserwować, wyciągać wnioski.
Tym akapitem poddajesz w wątpliwość moją inteligencję.
Jola:
Dochodzę teraz do wniosku, że mnie z wnuczkami zawsze ustępują miejsca, gdyż podróżuję "pestką", naszym Szybkim Tramwajem, którymi jadą młodzi studenci na kampus uniwersytecki. Oni pewnie już zdążyli załapać trochę tych nowszych, "skandynawskich" metod wychowywania.
Wyobraź sobie, że ja pierwszy wstaję, kiedy do tramwaju czy autobusu wchodzi osoba starsza lub matka z dzieckiem. Nie oglądam się na ludzi kilka razy młodszych ode mnie, chociaż dorastałem w głębokim PRL-u, kiedy Skandynawom o nowinkach wychowawczych jeszcze się nie śniło.
Jola:
Jednym słowem uważałeś, że nauczyciel zawsze ma rację, choćby był głupi i zły, a twoje dziecko zawsze jest delikwentem, czyli zawsze jest winne. Uważam, że to było niesłuszne, niesprawiedliwe dla twoich dzieci.
„Przyjeżdżajcie puki jeszcze żyję’ – taki dramatyczny list otrzymaliśmy od naszego ośmioletniego syna przebywającego na obozie harcerskim w Jastrzębiej Górze. Pojechaliśmy 500 km i zabrali go z tego ‘obozu’. Inne dzieci zazdrościły synowi, że wraca do domu. Na tym obozie dzieci były potrzebne jedynie po to, by dorośli sami mogli spędzić udanie czas.
Dzieci starałem się wychowywać tak, jak mnie wychowano - broniłem, kiedy działa się im krzywda, ale byłem też stanowczy, gdy sytuacja tego wymagała.
Jola:
Jesteś wzywany do szkoły, najpierw rozmawiasz ze swoim dzieckiem, o co chodzi, poznajesz jego punkt widzenia.
Znowu masz wątpliwości w kwestii mojego samodzielnego myślenia?
Ja:
Cytat: "Pocałuj mnie w dupę". Wyobrażasz sobie taki tekst do nauczyciela? Ja nie!
Jola:
A to zależy, na co to była reakcja.
Jolu, na miły Bóg! NIE ZALEŻY! Uczeń nie może się w ten sposób odezwać do nauczyciela w żadnej sytuacji. Ale zaspokoję Twoją ciekawość - ta odzywka była za „jedynkę” z klasówki. Usprawiedliwiasz tego ucznia?
Jola:
Na koniec ci tylko napiszę, że właśnie dzieci uczone karności, posłuszeństwa, szacunku dla starszych, dla autorytetu, pozwalały sobie wkładać ręce w majtki.
To poczytaj publikacje o relacjach pedofil – ofiara i pamiętaj, że ofiara ma kilka, najwyżej kilkanaście lat. Nie patrz na wkładanie ręki do majtek z perspektywy przeżytych lat.
Jola:
Na koniec - bo to nie jest forum na dyskusje o wychowaniu. Dam ci namiary na popularne forum wychowawcze, gdzie będziesz mógł się wyżyć.
Nie potrzebuję namiarów. Nasze forum jest jedynym, na którym się „wyżywam”. I nie będę już więcej z Tobą polemizował, bo zaczynamy bić pianę.
Na koniec Ci napiszę, że i tak Cię lubię, chociaż w wielu sprawach mamy zupełnie inne zdania.
Edward