20.05.2018, 18:00:24
Z Oławą i Zielonym pełna zgoda. To był niezapomniany duet, podobnie jak niezapomniana była rywalizacja Sląska z Anwilem. Było jednak i minęło i pewnie nie powróci. Anwil jest nadal na fali, a o Śląsku już się nie słyszy.
Co do reszty Twojego maila, Pawle.
Tak, powieść cieszy się dobrą opinią czytelników i jest to źródłem mojej moralnej satysfakcji. Na poznawanie tematu i naukę pisania poświęciłem dziesięć lat i gdyby powstał gniot, to szkoda byłoby tego czasu.
Niektórzy czytelnicy, podobnie jak Ty, posuwają się do abstrakcyjnych dla mnie porównań. To dyskusja, jaką aktualnie toczę na FB z jedną z czytelniczek:
Pani do mnie:
Z zapartym tchem czytam (już kończę drugi tom) Kresową opowieść. Chętnie przeczytam i trzeci i czwarty. Jestem pod wielkim wrażeniem epickiego rozmachu i wyśmienitej narracji. To jest dzieło równe Trylogii Sienkiewicza.
Ja do pani:
Pani Elżbieto, no nie! Tak nie można! Chociaż Pani słowa są bardzo miłe, to nie można nawet myśleć o takim porównaniu! Ale z pozytywnego odbioru powieści bardzo się cieszę.
Pani do mnie:
Naprawdę tak uważam Panie Edwardzie. Do Trylogii już się wszyscy przyzwyczaili i to dobrze, ale Pańska powieść w sposób prawdziwy i niestronniczy pokazuje współczesną martyrologię Plaków na Kresach i ich trudną adaptację na Ziemiach Zachodnich. To jak historia zatacza koło i ofiary tamtych wydarzeń jeszcze ciągle są ofiarami we współczesnym świecie. Pokazuje ciągle żywe urazy i animozję będące wynikiem tych tragicznych wydarzeń na Kresach. Dla mnie, pisarki, ale i czytelniczki - rewelacja!
Ja do pani:
No i co ja mam zrobić, skoro nie chce Pani zmienić zdania? W komentarzu na FB napisała Pani: "...powieść w sposób prawdziwy i niestronniczy pokazuje współczesną martyrologię Plaków na Kresach i ich trudną adaptację na Ziemiach Zachodnich" Z tą niestronniczością, to prawda. Nigdy nie jest tak, że trudne sytuacje są wyłącznie czarno-białe i to starałem się w najbardziej obiektywny sposób pokazać. Zależało mi również na jak najwierniejszym pokazaniu społeczno-politycznego tła, z którym splatały się losy bohaterów powieści. Jeśli w obu tych przypadkach coś mi się nie udało, to jest to wyłącznie sprawa mojej literackiej niemocy, a nie celowego działania. Pani Elżbieto, nie planuję spotkań we Wrocławiu. Ofertę wieczoru autorskiego złożyłem także bibliotece w Gryfowie Śląskim, ale nie spotkała się ona z zainteresowaniem. Pozostaje więc nam Jawor, tylko proszę przyznać się, że Pani, to Pani.
Oczywiście cieszą mnie takie opinie, ale i deprymują. Powieść ma być strażnikiem pamięci o ludobójstwie dokonanym przez ukraińskich nacjonalistów na Bogu ducha winnych Polakach mieszkających na Kresach. Ma pokazać, jak tragiczne w skutkach mogą być błędy naszych królów popełnione setki lat temu. W tym konkretnym przypadku przez wynoszonego pod niebiosa ostatniego Piasta Kazimierza Wielkiego. Po kiego diabła był nam potrzebny imperializm? Po cholerę nam była Ruś, etnicznie nigdy niepolska?
Powieść ma być uproszczoną lekcją historii, którą czytelnik poznaje niejako przy okazji śledzenia losów jej bohaterów. Jeśli tak jest, to świetnie, ale żeby od razu Trylogia i Mistrz?
Wyluzuj Pawle i panią Elżbietę, jeśli się spotkamy, jeszcze raz osobiście o to poproszę.
Edward
Co do reszty Twojego maila, Pawle.
Tak, powieść cieszy się dobrą opinią czytelników i jest to źródłem mojej moralnej satysfakcji. Na poznawanie tematu i naukę pisania poświęciłem dziesięć lat i gdyby powstał gniot, to szkoda byłoby tego czasu.
Niektórzy czytelnicy, podobnie jak Ty, posuwają się do abstrakcyjnych dla mnie porównań. To dyskusja, jaką aktualnie toczę na FB z jedną z czytelniczek:
Pani do mnie:
Z zapartym tchem czytam (już kończę drugi tom) Kresową opowieść. Chętnie przeczytam i trzeci i czwarty. Jestem pod wielkim wrażeniem epickiego rozmachu i wyśmienitej narracji. To jest dzieło równe Trylogii Sienkiewicza.
Ja do pani:
Pani Elżbieto, no nie! Tak nie można! Chociaż Pani słowa są bardzo miłe, to nie można nawet myśleć o takim porównaniu! Ale z pozytywnego odbioru powieści bardzo się cieszę.
Pani do mnie:
Naprawdę tak uważam Panie Edwardzie. Do Trylogii już się wszyscy przyzwyczaili i to dobrze, ale Pańska powieść w sposób prawdziwy i niestronniczy pokazuje współczesną martyrologię Plaków na Kresach i ich trudną adaptację na Ziemiach Zachodnich. To jak historia zatacza koło i ofiary tamtych wydarzeń jeszcze ciągle są ofiarami we współczesnym świecie. Pokazuje ciągle żywe urazy i animozję będące wynikiem tych tragicznych wydarzeń na Kresach. Dla mnie, pisarki, ale i czytelniczki - rewelacja!
Ja do pani:
No i co ja mam zrobić, skoro nie chce Pani zmienić zdania? W komentarzu na FB napisała Pani: "...powieść w sposób prawdziwy i niestronniczy pokazuje współczesną martyrologię Plaków na Kresach i ich trudną adaptację na Ziemiach Zachodnich" Z tą niestronniczością, to prawda. Nigdy nie jest tak, że trudne sytuacje są wyłącznie czarno-białe i to starałem się w najbardziej obiektywny sposób pokazać. Zależało mi również na jak najwierniejszym pokazaniu społeczno-politycznego tła, z którym splatały się losy bohaterów powieści. Jeśli w obu tych przypadkach coś mi się nie udało, to jest to wyłącznie sprawa mojej literackiej niemocy, a nie celowego działania. Pani Elżbieto, nie planuję spotkań we Wrocławiu. Ofertę wieczoru autorskiego złożyłem także bibliotece w Gryfowie Śląskim, ale nie spotkała się ona z zainteresowaniem. Pozostaje więc nam Jawor, tylko proszę przyznać się, że Pani, to Pani.
Oczywiście cieszą mnie takie opinie, ale i deprymują. Powieść ma być strażnikiem pamięci o ludobójstwie dokonanym przez ukraińskich nacjonalistów na Bogu ducha winnych Polakach mieszkających na Kresach. Ma pokazać, jak tragiczne w skutkach mogą być błędy naszych królów popełnione setki lat temu. W tym konkretnym przypadku przez wynoszonego pod niebiosa ostatniego Piasta Kazimierza Wielkiego. Po kiego diabła był nam potrzebny imperializm? Po cholerę nam była Ruś, etnicznie nigdy niepolska?
Powieść ma być uproszczoną lekcją historii, którą czytelnik poznaje niejako przy okazji śledzenia losów jej bohaterów. Jeśli tak jest, to świetnie, ale żeby od razu Trylogia i Mistrz?
Wyluzuj Pawle i panią Elżbietę, jeśli się spotkamy, jeszcze raz osobiście o to poproszę.
Edward