Pomocy!!

[Jurczas]

(11.07.2017, 22:53:29)Edward napisał(a): Jolu,
a mi się wydaje, że jednak nie masz racji.
Aż do ostatniego i przedostatniego posta Jurczasa myślałem identycznie, jak Ty, pisałem stanowcze odpowiedzi, ale zmieniłem zdanie. Może naiwnie - tego nie wiem.
Jeśli przeczytasz pierwszy wpis Jurczasa, to musisz przyznać, że jest on spokojny. Owszem, stwierdzono raka, ale leczenie odkładam na jesień, a w międzyczasie może zaproponujecie jakieś tabletki, które rozwój raka spowolnią. Jurczas nie był świadomy zagrożenia i oczekiwał uspokajających odpowiedzi. Tymczasem, jak grom z jasnego nieba spadły na niego nasze posty - groźne, a nie takich się spodziewał. Potraktował je jako straszenie i prawie się obraził. Kiedy jednak sprawę przemyślał, to zwyczajnie pękł - jak każdy z nas w przeszłości tego doświadczył i z pewnością doświadczy w przyszłości. Wobec spraw ostatecznych po prostu nie ma mocnych.
Myślę, że Jurczas podejmie leczenie, a jeśli tak będzie, to już mu wspólnie pomogliśmy.
Dobranoc
Edward

Moi drodzy przepraszam za moje nie stosowne pisanie nie chciałem nikogo obrażać  być może wynikło to z mojej bezsilności mojego przygnębienia  wobec tego co mnie spotkało nie potrafię tak ładnie pisać jak Wy  czasami jeden nie zauważony wyraz przecinek czy kropka i wszystko można inaczej zrozumieć jeszcze raz przepraszam.
Teraz postaram sie od początku i dokładnie opisac moją historię .
 Miałem i mam kolegów znajomych którzy są chorzy na raka prostaty niektórzy umarli w cierpieniach i  krótkim czasie Ci co żyja to widze jak im ciezko bo borykają się z tą chorobą. Już od paru lat namawiali mnie żebym sobie zbadał PSA ale to bagatelizowałem bo niby po co skoro nic mi nie jest wszystko mogę mocz  w normie nawet kiedys byłem u mojej lekarki rodzinnej i mówie jej ze chyba powinienem się zbać na obecność raka prostaty bo w moim wieku chyba cos powinienem mieć tak za żartowałem a to było kilka lat temu co jak teraz tak sobie myśle to chyba już coś miałem ,ale ona spytała czy coś się dzieje odpowiedziałem ze nic szczególnego nic mnie nie boli odpowiedziała to niema potrzeby na badanie i uwierzyłem jej ze jest wszystko w porządku. W marcu tego roku byłem na wczasach nad morzem i tu pojawiła się żywa krew w moczu bardzo się przestraszyłem  ale ze lubie długie spacery brzegiem morze wiec pomyślałem ze to dlatego coś tam naruszyłem nadwyrężyłem w domu po jedzie rowerem czasami też tak była wiec ograniczyłem spacery i wszystko wróciło do normy przyjechałem do domu weszłam w inte. I zacząłem czytać pytać kolegów i wreszcie po namowie znajomych  a to było w kwietniu prywatnie  poszedłem do urologa i tu świat mi się zawalił po badaniu lekarz stwierdził ze mam raka prostaty i daje mi dwa miesiące jak szybko nie zdecyduje się na operację jak wyszedłem od niego usiadłem w samochodzie i przez chwile płakałem nie  mogłem się uspokoić nie wiedziałem co z sobą zrobić co dalej jak żyć rózne mysli miałem w głowie nawet samobójcze bo wiedziałem  ze rak to wyrok śmierci w cierpieniach, ten sam urolog zaproponował mi ze prywatnie szybko zrobi mi biopsję bo nie mam czasu a inaczej bardzo długo sie czaka i  na drugi dzien miałem już biopsje wynik był po paru dniach przeczytałem i ucieszyłem się ze jest rak ale mało agresywny badanie tomografi komp nie wykazało brak przerzutów badanie kosci też czyste a urolog nadal szybko na operacje spytałem ze może jakieś tabletki czy cos innego stwierdził ze nie ma czasu tylko zabieg  nie posłuchałem i tu zaczęła się moja historia inter. szukanie pomocy żeby zmniejszyć spowolnić to paskudztwo czytałem szukałem weszłam tutaj a tu tez wszyscy tylko operacja ja wiem ze raka inaczej się nie wyleczy ale ja chcę go spowolnić opóźnić jak tylko długo się da biorę witaminy różnego rodzaju stosuje dietę i co miesiąc badam PSA bo tylko to  mogę sam zbadać, i jak się obniża to bardzo się cieszę  do tej pory to spadło już 12 punktów, acha byłem też u onkologa  ktos mi tu radził  onkolog tez nie pomógł mi tylko operacja wiec zrezygnowałem i nadal szukam rady na spowolnienie zahamowanie chwytam sie wszystkiego tym bardziej ze on jest mało agresywny powolny i tak prędzej czy później musze iść na operację boję sie tych powikłań po operacyjnych wszystkiego się boję ze szpitalem miałem mało styczności raz tylko miałem zabieg wycięcia woreczka żółciowego i to tyle teraz  postanowiłem jak do żyje pójść na operacje na jesień  a co dalej to nie wiem nadal mam dużego doła wpadłem tam i trudno mi niego wyjść boje żeby czasami nie zrobic głupstwa  i proszę uwierzcie mi nikogo nie mam ani nie miałem zamiaru pouczać ani obrażać  zle to było odczytane  myslę ze mnie rozumiecie 
Pozdrawiam...