24.09.2016, 10:08:07
Hm, myślę, że nasze forum tak naprawdę nie jest poświęcone jednej chorobie, czyli rakowi prostaty,
ale mężczyznom z rakiem prostaty i ich rodzinom.
To jest forum przyjaciół.
Ma ogólnie pomagać i wspierać.
Czyli, po pierwsze - musimy zwracać uwagę, że rak prostaty nie jest jedyną chorobą która może zagrozić
mężczyźnie. Przykłady Edka, Krisa i Bogdana pokazują, że trzeba mocno pilnować innych przypadłości, bo rak prostaty "rośnie powoli", a te inne niekoniecznie.
Poza tym te inne potrafią bardziej skutecznie zatruć człowiekowi życie.
Po drugie - inni członkowie rodziny też mogą zachorować.
Gdy w rodzinie u kogoś zdiagnozują nowotwór, ta osoba jest jakby w centrum uwagi, "najważniejsza",
innym jakoś niezręcznie jest myśleć o sobie, badać się regularnie, dbać o zdrowie.
A trzeba.
Bo czasem bywa tak, że jedno choruje a drugie umiera.
Szczególnie trudna jest sytuacja chorego, starszego rodzica.
Mama Józka czuła się jakby winna, że "zawraca głowę" swoją chorobą, gdy jej dorosłe dzieci mają takie straszne diagnozy. Bo dziecko, nawet całkiem dorosłe, to dla matki zawsze jest dziecko, i trzeba je chronić, pomóc mu, a nie obciążać swoimi problemami.
Dopóki mamy matkę, jesteśmy dziećmi, mamy prawo do bezwarunkowej miłości.
Kris i Józek wiedzą, o czym piszę.
Armands - życzymy ci, byś swoją mamę miał jak najdłużej.
ale mężczyznom z rakiem prostaty i ich rodzinom.
To jest forum przyjaciół.
Ma ogólnie pomagać i wspierać.
Czyli, po pierwsze - musimy zwracać uwagę, że rak prostaty nie jest jedyną chorobą która może zagrozić
mężczyźnie. Przykłady Edka, Krisa i Bogdana pokazują, że trzeba mocno pilnować innych przypadłości, bo rak prostaty "rośnie powoli", a te inne niekoniecznie.
Poza tym te inne potrafią bardziej skutecznie zatruć człowiekowi życie.
Po drugie - inni członkowie rodziny też mogą zachorować.
Gdy w rodzinie u kogoś zdiagnozują nowotwór, ta osoba jest jakby w centrum uwagi, "najważniejsza",
innym jakoś niezręcznie jest myśleć o sobie, badać się regularnie, dbać o zdrowie.
A trzeba.
Bo czasem bywa tak, że jedno choruje a drugie umiera.
Szczególnie trudna jest sytuacja chorego, starszego rodzica.
Mama Józka czuła się jakby winna, że "zawraca głowę" swoją chorobą, gdy jej dorosłe dzieci mają takie straszne diagnozy. Bo dziecko, nawet całkiem dorosłe, to dla matki zawsze jest dziecko, i trzeba je chronić, pomóc mu, a nie obciążać swoimi problemami.
Dopóki mamy matkę, jesteśmy dziećmi, mamy prawo do bezwarunkowej miłości.
Kris i Józek wiedzą, o czym piszę.
Armands - życzymy ci, byś swoją mamę miał jak najdłużej.