Kondolencje

[latarnik]

Drogi Piowoju nie znamy się ale zapewne wkrótce się poznamy.... Przypuszczam, że jesteś człowiekiem zdecydowanym, o silnym charakterze i określonych zasadach, którymi kierujesz się w życiu....  Ja natomiast uważam, że większość ludzi posiada mniej jednoznaczny charakter, są bardziej niż Ty chwiejni i w sytuacjach stresowych, a choroba jest zdecydowanie sytuacją stresową po prostu gubią się, wpadają w panikę  a często, gęsto nawet w rozpacz....... 
I wtedy ta pomocna dłoń, ta życzliwość, ta bezinteresowność, wiedza i wsparcie mogą wyciągnąć takiego chorego z potężnego doła i pomóc mu zmierzyć się z tym parszywym choróbskiem.....
 Idealnie byłoby gdybyśmy wszyscy byli charakterologicznie silni - bo wtedy bylibyśmy społeczeństwem sukcesu albo byśmy się pozabijali....... a tak mamy twardzieli i mięczaków a po środku cała reszta, zdecydowana większość - powiedzmy przeciętniaków....
A co do odchodzenia... to wydaje mi się zupełnie inny temat, zupełnie inna kwestia.... Zgadzam się z Tobą: można tak i inaczej. Wybór należy do każdego z nas.
Piowoju, nie jestem psychologiem, czy też socjologiem ani innym specjalistą od zachowań ludzkich - jestem po prostu przeciętniakiem, który chce zaprezentować swoje stanowisko, trochę w opozycji do Twojego... Ale to nie jest tak , że moje jest jedynie słuszne.... Zdecydowanie nie...! Wielki szacun dla Ciebie i pozdrowienia.  Paweł