01.10.2022, 17:19:18
Najczęściej pacjent "poleca" swojego lekarza, gdy zostaje wyleczony.
Nie zawsze jednak można być wyleczonym i wyleczenie nie zawsze zależy od lekarza.
Osobiście nie znam doktora radioterapeuty Pałuckiego, bo mąż chodzi do lekarzy sam,
ale polegam na jego opinii.
Po niepowodzeniu terapii radykalnych pacjent przechodzi pod opiekę onkologa, gdzie - wiadomo - pozostaje
tylko hormonoterapia i chemia. Jednak w przypadku raka prostaty w ostatnich latach próbuje się jednak walczyć radykalnie z tak zwanymi oligo-przerzutami, czyli gdy przerzutów jest nie więcej, niż pięć.
Pozostaje pytanie, ile razy można takie próby podejmować.
Przy czwartym podejściu pani onkolog powiedziała mężowi pas, pozostaje tylko hormonoterapia.
Mój mąż jest jednak istotą spokojną ale upartą, więc spytał, "pani doktor, a może jednak".
Musiał mieć zdeterminowaną minę, bo pani onkolog zdecydowała, że pójdzie i pogada z doktorem Pałuckim.
Po dłuższej chwili wróciła i oznajmiła, że doktor Pałucki przyjrzał się sprawie i zgłosi przypadek męża na konsylium.
Konsylium odbyło niezadługo; konkluzja była taka, że "jeśli to jest możliwe" to można te trzy miejsca przerzutowe naświetlić - dwa węzły i żebro.
"Jeśli to jest możliwe", czyli jeśli doktor Pałucki zdoła znaleźć sposób bezpiecznego naświetlenia dwóch węzłów w pobliżu okolicy dwukrotnie operowanej i raz naświetlanej.
Chodziło o to, by - jak doktor podkreślał - nie zaszkodzić pacjentowi.
Doktor przyjął wyzwanie, długo kombinował, ale po kilkunastu dniach zadzwonił do męża z informacją, że "damy radę".
Naświetlanie odbyło się bez jakichkolwiek skutków ubocznych.
Nie wiemy, a jakim stopniu było skuteczne, gdyż mąż ciągle bierze Bikalutamid.
Okaże się po odstawieniu.
Ale po terapii PSA szybko spadało, szybciej, niż przedtem po samym Bikalutamidzie.
Czyli, jak można przypuszczać, SBRT coś jednak pomogło.
Bo tak czy owak, można liczyć na tzw. cytoredukcje, czyli zmniejszenie masy nowotworu.
Ciągle "kupujemy czas", przedłużamy stan bez objawów klinicznych choroby o kolejny, piętnasty już rok.
Dlaczego opisałam to tak dokładnie?
Rolą forum jest dzielenie się doświadczeniem.
Ten doktor okazał się lekarzem odważnym, ambitnym, chociaż bardzo ostrożnym ("nie chciałbym panu zaszkodzić").
Jak dotychczas zasada primum non nocere jest zachowana, a my - nie wiedzieć dlaczego - jesteśmy nastawieni dość optymistycznie co do wyniku kolejnego pościgu za hydrą.
Nie zawsze jednak można być wyleczonym i wyleczenie nie zawsze zależy od lekarza.
Osobiście nie znam doktora radioterapeuty Pałuckiego, bo mąż chodzi do lekarzy sam,
ale polegam na jego opinii.
Po niepowodzeniu terapii radykalnych pacjent przechodzi pod opiekę onkologa, gdzie - wiadomo - pozostaje
tylko hormonoterapia i chemia. Jednak w przypadku raka prostaty w ostatnich latach próbuje się jednak walczyć radykalnie z tak zwanymi oligo-przerzutami, czyli gdy przerzutów jest nie więcej, niż pięć.
Pozostaje pytanie, ile razy można takie próby podejmować.
Przy czwartym podejściu pani onkolog powiedziała mężowi pas, pozostaje tylko hormonoterapia.
Mój mąż jest jednak istotą spokojną ale upartą, więc spytał, "pani doktor, a może jednak".
Musiał mieć zdeterminowaną minę, bo pani onkolog zdecydowała, że pójdzie i pogada z doktorem Pałuckim.
Po dłuższej chwili wróciła i oznajmiła, że doktor Pałucki przyjrzał się sprawie i zgłosi przypadek męża na konsylium.
Konsylium odbyło niezadługo; konkluzja była taka, że "jeśli to jest możliwe" to można te trzy miejsca przerzutowe naświetlić - dwa węzły i żebro.
"Jeśli to jest możliwe", czyli jeśli doktor Pałucki zdoła znaleźć sposób bezpiecznego naświetlenia dwóch węzłów w pobliżu okolicy dwukrotnie operowanej i raz naświetlanej.
Chodziło o to, by - jak doktor podkreślał - nie zaszkodzić pacjentowi.
Doktor przyjął wyzwanie, długo kombinował, ale po kilkunastu dniach zadzwonił do męża z informacją, że "damy radę".
Naświetlanie odbyło się bez jakichkolwiek skutków ubocznych.
Nie wiemy, a jakim stopniu było skuteczne, gdyż mąż ciągle bierze Bikalutamid.
Okaże się po odstawieniu.
Ale po terapii PSA szybko spadało, szybciej, niż przedtem po samym Bikalutamidzie.
Czyli, jak można przypuszczać, SBRT coś jednak pomogło.
Bo tak czy owak, można liczyć na tzw. cytoredukcje, czyli zmniejszenie masy nowotworu.
Ciągle "kupujemy czas", przedłużamy stan bez objawów klinicznych choroby o kolejny, piętnasty już rok.
Dlaczego opisałam to tak dokładnie?
Rolą forum jest dzielenie się doświadczeniem.
Ten doktor okazał się lekarzem odważnym, ambitnym, chociaż bardzo ostrożnym ("nie chciałbym panu zaszkodzić").
Jak dotychczas zasada primum non nocere jest zachowana, a my - nie wiedzieć dlaczego - jesteśmy nastawieni dość optymistycznie co do wyniku kolejnego pościgu za hydrą.