11.04.2016, 00:08:29
Na pewno przypadek męża Dago jest jednym z najbardziej tajemniczych, z jakimi się spotkałam na różnych forach.
Owszem, czytałam o przypadkach, gdy PSA rosło, a w badaniach obrazowych nic nie było widać.
W tym ekstremalnym przykładzie to było ponad 96.
Ale nie zapominajmy, że w ciągu ostatnich dwu lat dokonał się ogromny postęp w diagnostyce obrazowej.
Tamci pacjenci byli badani co najwyżej przez scyntygrafy, rezonanse i tomografy, a Włodek miał kilkakrotnie PET, łącznie z tym najnowocześniejszym.
Teoretycznie nawet małe, wczesne zmiany powinny być widoczne.
Do sytuacji Włodka nie pasuje nawet ten najbardziej pesymistyczny scenariusz, że jest bardzo dużo maleńkich zmian, i że pewnego dnia one w końcu "zaświecą".
Teoretycznie nie jest możliwe, by zmiany przerzutowe utworzyły się jednocześnie w bardzo wielu miejscach.
Jak czytamy, przerzut tworzy statystycznie jedna komórka na milion, z tych, które odrywają się od głównej masy nowotworu. Potem z tego jednego przerzutu tworzy się następny, a z niego kolejne.
Ale te pierwsze przez ten czas rosną!
Czyli na logikę - ten pierwszy/pierwsze już powinny być dość duże, i przynajmniej one powinny być widzialne w dokładnych badaniach, zanim pokażą się kolejne małe.
A tu nic nie widać!
Powtórzę - poprawcie mnie, jeśli w moim rozumowaniu tkwi jakiś błąd logiczny:
jeszcze przed operacją pacjent mógł mieć liczne małe przerzuty, ale gdy PSA wynosi prawie 40, przynajmniej niektóre przerzuty powinny być już tak duże, by były widoczne.
(Bo przerzuty nigdy nie są jednakowej wielkości, dlatego usunięcie widocznych ognisk nowotworu nie zawsze oznacza likwidację choroby, bo potem mogą ujawnić się kolejne przerzuty, przedtem niewidoczne).
No, ale gdzieś to PSA musi się tworzyć.
Nie można wykluczyć, że przynajmniej część tej produkcji pochodzi z resztek zdrowej tkanki prostaty, która mogła zostać.
Zresztą, w tym badaniu PET PSMA pokazano podejrzane miejsce wydzielania PSA w loży pooperacyjnej, ale biopsja istnienia nowotworu nie potwierdziła.
Nie wiem, jak można zbadać, czy coś "zdrowego" zostało. Optycznie w badaniach obrazowych chyba nie można odróżnić zmian bliznowatych od odrastającej tkanki.
Kto wie, jakie znaczenie ma badanie tzw. wolnego PSA po usunięciu prostaty, bo słyszałam, że niektórzy lekarze takie badanie pacjentom po prostatektomii zlecają?
Owszem, czytałam o przypadkach, gdy PSA rosło, a w badaniach obrazowych nic nie było widać.
W tym ekstremalnym przykładzie to było ponad 96.
Ale nie zapominajmy, że w ciągu ostatnich dwu lat dokonał się ogromny postęp w diagnostyce obrazowej.
Tamci pacjenci byli badani co najwyżej przez scyntygrafy, rezonanse i tomografy, a Włodek miał kilkakrotnie PET, łącznie z tym najnowocześniejszym.
Teoretycznie nawet małe, wczesne zmiany powinny być widoczne.
Do sytuacji Włodka nie pasuje nawet ten najbardziej pesymistyczny scenariusz, że jest bardzo dużo maleńkich zmian, i że pewnego dnia one w końcu "zaświecą".
Teoretycznie nie jest możliwe, by zmiany przerzutowe utworzyły się jednocześnie w bardzo wielu miejscach.
Jak czytamy, przerzut tworzy statystycznie jedna komórka na milion, z tych, które odrywają się od głównej masy nowotworu. Potem z tego jednego przerzutu tworzy się następny, a z niego kolejne.
Ale te pierwsze przez ten czas rosną!
Czyli na logikę - ten pierwszy/pierwsze już powinny być dość duże, i przynajmniej one powinny być widzialne w dokładnych badaniach, zanim pokażą się kolejne małe.
A tu nic nie widać!
Powtórzę - poprawcie mnie, jeśli w moim rozumowaniu tkwi jakiś błąd logiczny:
jeszcze przed operacją pacjent mógł mieć liczne małe przerzuty, ale gdy PSA wynosi prawie 40, przynajmniej niektóre przerzuty powinny być już tak duże, by były widoczne.
(Bo przerzuty nigdy nie są jednakowej wielkości, dlatego usunięcie widocznych ognisk nowotworu nie zawsze oznacza likwidację choroby, bo potem mogą ujawnić się kolejne przerzuty, przedtem niewidoczne).
No, ale gdzieś to PSA musi się tworzyć.
Nie można wykluczyć, że przynajmniej część tej produkcji pochodzi z resztek zdrowej tkanki prostaty, która mogła zostać.
Zresztą, w tym badaniu PET PSMA pokazano podejrzane miejsce wydzielania PSA w loży pooperacyjnej, ale biopsja istnienia nowotworu nie potwierdziła.
Nie wiem, jak można zbadać, czy coś "zdrowego" zostało. Optycznie w badaniach obrazowych chyba nie można odróżnić zmian bliznowatych od odrastającej tkanki.
Kto wie, jakie znaczenie ma badanie tzw. wolnego PSA po usunięciu prostaty, bo słyszałam, że niektórzy lekarze takie badanie pacjentom po prostatektomii zlecają?