(18.12.2018, 23:09:29)dago napisał(a): Właśnie minęło 8 lat od operacji PR. Operacja przebiegła bez zakłóceń, wyniki histopatologiczne pokazały, że nie było marginesów dodatnich. Jedynie PSA , po operacji zaskoczyło wszystkich 0,984. Z miesiąca na miesiąc wzrastało, tak więc mąż poddany został radioterapii. I ta forma leczenia nie przyniosła pozytywnych skutków, PSA ciągle rosło i nadal rośnie. Dzisiaj PSA wynosi 151,2 . Przez te 8 lat mąż był i nadal jest monitorowany - wykonywane są badania obrazowe, co kilka miesięcy wykonywanych jest szereg badań laboratoryjnych. Badania obrazowe nie pokazują wznowy klinicznej choć od początku jest wznowa biochemiczna. Badania z krwi mieszczą się w normach, fostafaza alkaliczna jest cały czas na tym samym poziomie - ok 60 ( norma 40-129), markery jak CA 19-9, CEA, AFP są również w normie , bliżej dolnej niż górnej granicy. Pacjent czuje się dobrze, pracuje. Od początku diagnozy nie przyjmował i nie przyjmuje hormonów. Sposób leczenia jest przez nas w pełni akceptowany, nauczyliśmy się żyć między badaniami. Najważniejsze, że choroba ta nie zabrała nam optymizmu , spotkaliśmy na swej drodze leczenia grupę osób dotkniętych tym samym schorzeniem w której znaleźliśmy oparcie i wiele życzliwości .W dzisiejszych czasach to bardzo cenne i za to serdecznie dziękujemy.
A ja się z AParsley'em nie zgadzam! Tak nie powinniście trzymać! Dobry nastrój, jak najbardziej, ale zaniechanie poszukiwania źródła wzrostu PSA już nie.
Danusiu,
ten post piszę jako laik, który o raku prostaty zapomniał po LRP i nie posiada wiedzy nawet w ułamku takiej, jak ci forumowicze, którym interwencja chirurgów nie pomogła zamknąć tematu.
Jak się domyślam, Włodek jest pod opieką BCO uważanego za najlepszy ośrodek w Polsce, a Ty piszesz o ciągłym wzroście PSA, oraz o tym, że akceptujecie dotychczasowy sposób leczenia. I ja tego nie rozumiem.
Po RP PSA powinien być nieoznaczalny i bardzo dobry stan byłby wtedy, gdyby bez jakiegokolwiek leczenia ten marker nie przekraczał progu czułości aparatury pomiarowej.
Dobry byłby również wtedy, gdyby przekroczył tę granicę, ale lekarzom udało się go zatrzymać na pewnym, w miarę niskim, poziomie.
U Włodka tego nie ma! Jest 'coś', co sprawia, że PSA systematycznie rośnie i wg mnie nie można mówić o pozytywnych efektach leczenia. Jeśli tego 'czegoś' nie znajdzie się w miarę szybko, to może być groźnie!
Twoja i Włodka sytuacja przypomina tę, która była udziałem Joli i Józka. U nich też PSA systematycznie rosło, ale oni nie odpuszczali, to 'coś' lekarze znaleźli i usunęli.
Danusiu, weź przykład z Joli, działaj tak, jak ona i doprowadź do znalezienia źródła odpowiedzialnego za wzrost PSA. Nie czekajcie biernie na rozwój wypadków!
Piszesz, Danusiu, tak:
"Najważniejsze, że choroba ta nie zabrała nam optymizmu , spotkaliśmy na swej drodze leczenia grupę osób dotkniętych tym samym schorzeniem w której znaleźliśmy oparcie i wiele życzliwości. W dzisiejszych czasach to bardzo cenne i za to serdecznie dziękujemy".
Prawda, to cenne, ale samą życzliwością, współczuciem i najpiękniejszym słowem zapewniającym, że będzie dobrze, nie rozwiąże się Waszego problemu. Nie wolno Ci, Danusiu, zaakceptować sposobu leczenia, który nie przynosi pozytywnych rezultatów, a nie przynosi. Nie zaklinaj rzeczywistości, ale działaj tak, aby ją poznać i okiełznać! Z całego serca Wam tego życzę!
Edward