24.08.2021, 20:27:56
(24.08.2021, 16:26:02)Aga napisał(a): Może jeszcze powiem, że mąż jest lekarzem, a to najgorszy pacjent. Coś ktoś?
Aga, witaj wśród nas!
Zaczynam pierwsza, jako największa forumowa gaduła, w dodatku z Poznania.
Mój mąż operowany był (najprawdopodobniej) w tym samym ośrodku, co twój, u doktora Macieja.
To był dobry wybór.
Jeśli wasz chirurg to fachowiec tej samej klasy co jego ojciec, dr Piotr, to wasz wybór też był dobry.
Owszem, panuje opinia, że lekarze to "najgorsi" pacjenci.
Może przesąd, może nie.
Przy innej okazji rozwiniemy wątek.
Podsumujmy sytuację twego męża:
Przedoperacyjne PSA - 9,6.
Wynik po operacji - T3a N0 Mx R0, naciekanie przestrzeni okołonerwowych.
Gleason 4+5?
Podejrzenie przerzutów do kości biodrowej i węzła przedkrzyżowego (nie udało się go wyciąć).
Powiem tak - nie ma powodu do paniki.
To znaczy, Gleason fatalny, ale najważniejsze, że margines ujemny, czyli wszystko wycięte. Nie ma naciekania naczyń krwionośnych, limfatycznych.
Naciekanie przestrzeni okołonerwowych według jednych onkologów ma znaczenie, według innych - żadnego.
Bardzo niepokoją prawdopodobne przerzuty do kości biodrowej i węzła przedkrzyżowego.
Ale na razie nie ma na nie dowodów.
Zobaczymy, jaki będzie wynik scyntygrafii.
Paradoksalne - ale najlepiej by było, gdyby wynik był taki sam, jak w poprzednich badaniach, czyli żeby "coś"
podejrzanego tam było. Bo to by znaczyło, że to zmiany zwyrodnieniowe.
Gdyby scyntygrafia wyszła "czysta", oznaczałoby to, że hormonoterapia działa, i zmiany się cofnęły, tzn. są niewidoczne.
Czyli rak tam był (i jest, niestety, bo samą hormonoterapią raka się nie wyleczy).
Jeśli - musimy zdawać sobie z tego sprawę - faktycznie są to przerzuty, to są tylko oligoprzerzuty, czyli
mała liczba przerzutów. Teraz się to próbuje jeszcze radykalnie leczyć, na przykład stereotaksją.
Ważna sprawa: jak się kształtowało PSA od momentu rozpoczęcia hormonoterapii, poprzez stan tuż przed operacją, po stan po operacji?
Obecne nieoznaczalne PSA może być wynikiem jedynie dobrej odpowiedzi na hormonoterapię, a może też być wynikiem skutecznej operacji.
Rak prostaty rośnie powoli. Jesteście pod opieką dobrych lekarzy, pozostaje wam zaufać im.
Według wszelkich reguł prawdopodobieństwa czeka was jeszcze wiele wspólnych lat.
Może wypełnionych walką z chorobą, może ze skutkami terapii (hormonoterapia i chemia to nie jest kaszka z mleczkiem). ale - niekoniecznie.
Lecz już na zawsze wypełnionych niepokojem i ogromnym stresem przed każdym badaniem krwi.
Life.
Jak to szło - "na dobre i na złe, w zdrowiu i w chorobie"...