Mój mąż po biopsji

[latarnik]

(17.09.2021, 00:10:55)Rednaomii napisał(a): Witam po krótkiej przerwie, ale tyle się zajęć nazbierało, że ciężko to wszystko ogarnąć. Operacja zbliża się wielkimi krokami, a ja zaczynam panikować. I nie bez powodu. 30 września jedziemy do Bydgoszczy na scyntygrafię, badania krwi, rtg, ekg no i na wizytę u anestezjologa kwalifikującą na zabieg. Szczęśliwie udało mi się poumawiać wszystko jednego dnia, więc nie trzeba będzie zostawać w hotelu. No i tu zaczynają się schody. Jak już wcześniej wspominałam, mój mąż choruje od 2016 roku na WZJG. Co prawda przez te 5 lat miał tylko dwa zaostrzenia, ale oczywiście teraz jest kolejne. Masakra. Jak by mało było tych badań ,,prostatowych’’ to jeszcze musimy zrobić 24 września kolonoskopię. Boję się, że nie pozwoli to na operację . 7 października mąż ma zgłosić się do szpitala. To musiałby być cud, żeby mu to do tego czasu przeszło. Byliśmy u gastrologa, powiedział że po kolonoskopii zobaczy jak będzie można pomóc, ale wiem że sporo czasu musi upłynąć żeby wszystko doszło do normy. Pech. Trudno to inaczej określić. Dzisiaj byliśmy u lekarza pierwszego kontaktu po wszelkie skierowania, osłuchała go 
i stwierdziła szmery w prawym płucu, dała skierowanie na rtg więc już go zrobiliśmy. Może będą honorować go Bydgoszczy, to jedne badanie będzie tam mniej. Tak teraz czekamy jeszcze na wynik prześwietlenia. Będzie jutro. Naprawdę można zwariować. Martwię się bardzo. Klapa na całej linii.

To raczej nie pech.... Ogrom napięcia, stresu i po prostu strachu spowodował uaktywnienie wzjg.... Mam staż w tym temacie 25 letni.... To wszystko co teraz przechodzicie powoduje uaktywnienie stanu chorobowego. Napiszę Ci wiadomość prywatną....
Pozdrawiam.
p.