Początek

[asia]

Dziękuję Wam Kochani za słowa wsparcia. Co do dokładnych słów doktora to po tym jak powiedzieliśmy, że czekamy na wynik biopsji płuc i wtedy się dowiemy czy to przerzut czy kolejny rak powiedział, że lepiej żeby to był przerzut, bo NFZ nie refunduje leczenia dwóch nowotworów równocześnie, stąd moje przerażenie, że nie sprostamy finansowo z prywatnym leczeniem, bo chodziliśmy sporo teraz na wizyty prywatne i jak wiecie kosztuje to niemało więc leczenie liczyłam w setkach tysięcy. Zobaczymy we wtorek co zaproponują, ale mamy skierowanie na PET i termin mamy na środę (od lekarza zajmującego się płucami), dlatego mam cichą nadzieję, że gdyby nie mieli zamiaru nic robić z płucami to nie kierowali by na PETa, bo po co. Wcześniej mieliśmy skierowanie na PETa z choliną, ale ostatecznie będzie wykonany z glukozą, bo ten z glukozą lepiej pokaże przerzuty z płuc, które teraz są większym zagrożeniem niż prostata, bo na prostatę z GL. 3+3 teść już dostał eligard i za 3 miesiące dowiemy się jak się sprawa ma. Jeżeli chodzi o strach to najbardziej boję się żeby nie cierpiał. Niestety uczestniczyłam w opiece nad babcią, która odchodziła na raka i to nie sama smierć była najgorsza tylko patrzenie jak bardzo się meczy w ostatnich tygodniach życia, jak cierpi. Może to naiwne, dziecinne i głupie, ale ja w głębi serca wciąż mam nadzieję, że będziemy tym 1%, który według statystyk z tego wychodzi. Póki co staramy się podtrzymywać tatę na duchu i zajmujemy mu czas żeby za dużo nie zagłębiał się w chorobę. Ma problem z apetytem, nie bardzo chce jeść, ale jak synowa zrobi i zawiezie to mu chyba trochę głupio i zajada i chwali mój mąż wciąż zawraca mu tyłek i rozmawia o samochodach, bo oboje to lubią, wyciąga go do kina, czasami nawet na spacery jak samopoczucie pozwala. Organizujemy spotkania, piekę zdrowe ciasta bez mąki i cukru, gotuję ulubione potrawy w wersjach z obniżoną zawartością węglowodanów i podniesioną ilością białka, lekarze kazali się wzmacniać i unikać cukru. Często myślę co jeszcze mogłabym zrobić, ale poza obecnością i próbą zepchnięcia choroby na boczny tor, proszeniem specjalistów o terminy, nic nie przychodzi mi do głowy. No i za tydzień mama umówiła wizytę u psychoonkologa, mam nadzieję, że on nam coś podpowie.

Pozdrawiam, Asia