03.03.2016, 23:20:41
Ech, Kris...
Jak człowiek siedzi w dole, to czarno wszystko widzi.
Cytujesz lekarzy, ale trzeba znać kontekst wypowiedzi, by ją dokładnie zrozumieć.
"Nie ma praktycznie żadnej opcji terapeutycznej" - makabrycznie brzmi, prawda?
Jakby już nie było żadnego ratunku.
A tymczasem chodzi o to, że pacjentów w określonym stadium choroby, gdy nie ma jeszcze objawów klinicznych, a tylko rośnie PSA, obecnie się nie leczy. A może słusznie? Kto wie?
Tymczasem na Zachodzie eksperymentuje się z lekami nowej generacji jeszcze przed chemią, w nadziei, że to wydłuży przeżycie.
Potrzeba jeszcze lat badań, by to potwierdzić, no i porównać skutki uboczne tych terapii do działania chemii, która przecież też się unowocześnia.
Trzeba też pamiętać, że wypowiedzi lekarzy mają często charakter (słusznej) "skargi na system", który daje za mało kasy na leczenie ich pacjentów.
Trzeba znać całość, miejsce publikacji, by wiedzieć, kto jest adresatem wypowiedzi.
"Stosuje się chemioterapię opartą o lek o nazwie docetaksel. Wydłuża to przeżycie pacjentów średnio o 2,5 miesiąca".
Przyznam, że jestem zaskoczona. Zawsze słyszałam, że "chemia średnio daje rok". Średnio.
Skąd więc te 2,5 miesiąca? Może chodzi o pacjentów już z ostrymi objawami klinicznymi?
Po drugie - jaka średnia? Mediana? Znaczyłoby to, że połowie pacjentów chemia praktycznie wcale nie pomaga, i po 2-3 miesiącach umierają, a reszcie chemia może przedłużyć życie o nawet o lata. Bo mediana znaczy odcięcie w połowie.
Po trzecie, jeśli o nowym leku pisze się, że "przedłuża życie o 4 miesiące", to nie znaczy, że tyle nam zostało.
Przedłuża życie. Czyli jeśli statystyczny pacjent z pełnoobjawową hormonoopornością ma przed sobą 3 lata życia, to ten leczony nowym lekiem ma statystycznie 3 lata i 4 miesiące. W rzeczywistości część pacjentów prawie nie reaguje na leczenie (zyskują mniej, niż te 4 miesiące ) a reszta zyskuje więcej.
Ale to wszystko są teoretyczne rozważania, niekoniecznie na twój temat.
Na razie u ciebie nie jest na 100% pewne, czy już dochodzi do hormonooporności, i nie jest pewne, czy są przerzuty.
Badać się, i szukać różnych opcji dalszego leczenia. Niemożliwe, by absolutnie wszystkie badania kliniczne skończyły się wraz z 2015 rokiem. Nie sądzę, by "dobra zmiana" była aż tak tragiczna.
Jak człowiek siedzi w dole, to czarno wszystko widzi.
Cytujesz lekarzy, ale trzeba znać kontekst wypowiedzi, by ją dokładnie zrozumieć.
"Nie ma praktycznie żadnej opcji terapeutycznej" - makabrycznie brzmi, prawda?
Jakby już nie było żadnego ratunku.
A tymczasem chodzi o to, że pacjentów w określonym stadium choroby, gdy nie ma jeszcze objawów klinicznych, a tylko rośnie PSA, obecnie się nie leczy. A może słusznie? Kto wie?
Tymczasem na Zachodzie eksperymentuje się z lekami nowej generacji jeszcze przed chemią, w nadziei, że to wydłuży przeżycie.
Potrzeba jeszcze lat badań, by to potwierdzić, no i porównać skutki uboczne tych terapii do działania chemii, która przecież też się unowocześnia.
Trzeba też pamiętać, że wypowiedzi lekarzy mają często charakter (słusznej) "skargi na system", który daje za mało kasy na leczenie ich pacjentów.
Trzeba znać całość, miejsce publikacji, by wiedzieć, kto jest adresatem wypowiedzi.
"Stosuje się chemioterapię opartą o lek o nazwie docetaksel. Wydłuża to przeżycie pacjentów średnio o 2,5 miesiąca".
Przyznam, że jestem zaskoczona. Zawsze słyszałam, że "chemia średnio daje rok". Średnio.
Skąd więc te 2,5 miesiąca? Może chodzi o pacjentów już z ostrymi objawami klinicznymi?
Po drugie - jaka średnia? Mediana? Znaczyłoby to, że połowie pacjentów chemia praktycznie wcale nie pomaga, i po 2-3 miesiącach umierają, a reszcie chemia może przedłużyć życie o nawet o lata. Bo mediana znaczy odcięcie w połowie.
Po trzecie, jeśli o nowym leku pisze się, że "przedłuża życie o 4 miesiące", to nie znaczy, że tyle nam zostało.
Przedłuża życie. Czyli jeśli statystyczny pacjent z pełnoobjawową hormonoopornością ma przed sobą 3 lata życia, to ten leczony nowym lekiem ma statystycznie 3 lata i 4 miesiące. W rzeczywistości część pacjentów prawie nie reaguje na leczenie (zyskują mniej, niż te 4 miesiące ) a reszta zyskuje więcej.
Ale to wszystko są teoretyczne rozważania, niekoniecznie na twój temat.
Na razie u ciebie nie jest na 100% pewne, czy już dochodzi do hormonooporności, i nie jest pewne, czy są przerzuty.
Badać się, i szukać różnych opcji dalszego leczenia. Niemożliwe, by absolutnie wszystkie badania kliniczne skończyły się wraz z 2015 rokiem. Nie sądzę, by "dobra zmiana" była aż tak tragiczna.