Dziadek 87 lat, PSA rośnie

[latarnik]

Aniu, przez trzy miesiące z należytą uwagą czytam historię choroby Twojego Dziadka...
Ani razu nie zabierałem głosu, bo tak na prawdę nie byłbym w stanie doradzić Ci coś sensownego...
Autentycznie podziwiam Cię za ogromną miłość jaką darzysz swojego Dziadka, za upór, za konsekwencję, za dociekliwość, za czułą opiekę, za czas, który mu poświęcasz, za gotowość do jeszcze większych poświęceń, za niespotykaną więź jaka Was łączy i którą cały czas pielęgnujesz i jeszcze za 100 innych tak szlachetnych cech charakteru, które niechybnie posiadasz....
ale też wiem jedno: ja u kresu moich dni chciałbym mieć znacznie więcej spokoju....
Pozdrawiam Dziadka i życzę mu dużo wytrwałości w codziennej walce z chorobą!
Pomyślności.
Paweł