09.11.2017, 20:18:50
Ale jakie masz opcje?
Namawiać go na chemię? Ryzykowne, a poza tym dziadek pewnie się nie zgodzi.
Chyba ci pisałam gdzieś, że urolog mógłby przepisać dziadkowi finasteryd (np. proscar), lek stosowany na łagodny przerost prostaty, na Zachodzie dokładany do pełnej blokady antyandrogenowej.
Nie zaszkodzi, a przynajmniej obniży dziadkowi sztucznie PSA, bo od tych tysięcy to się aż kręci w głowie.
Leczenie to jedno, a psychika to drugie.
Na pewno szlag cię trafia, gdy słyszysz, że dziadek jest już bardzo stary, że z pewnymi faktami powinnaś się pogodzić, i w ogóle.
Masz rację, każdy z nas powinien mieć świadomość, że nawet w podeszłym wieku otrzyma troskę i leczenie, jak każdy.
Ale w jakimkolwiek wieku by nie był pacjent, to raczej nie lubi, gdy otoczenie uważa, że już umiera.
Wtedy taki człowiek się boi, a poza tym ma poczucie, że powinien szybko umrzeć, by otoczeniu sobą głowy nie zawracać.
Jeśli czytasz nasze forum już od jakiegoś czasu, pewnie zauważałaś, że przyjęliśmy taką strategię:
mamy w domu nowotwór, wiemy, co to znaczy, ale żyjemy normalnie, chociaż nie udajemy, że nowotworu nie ma, rozmawiamy o nim, o leczeniu i innych sprawach, ale też rozmawiamy o zwykłych życiowych problemach, a nawet żartujemy. Nie wiemy, ile czasu nam zostało, ale chyba nie warto tych dni, miesięcy czy lat przepłakać, ale raczej wykorzystać na normalne życie.
Widzę, że dziadek to ważna osoba w twoim życiu. To piękne, mieć taką troskliwą wnuczkę.
Na pewno zawdzięczasz mu wiele radosnych chwil. Nie dopuść do tego, by ten czas, jaki mu pozostał, był smutny, bolesny, nerwowy, pełen ograniczeń.
Namawiać go na chemię? Ryzykowne, a poza tym dziadek pewnie się nie zgodzi.
Chyba ci pisałam gdzieś, że urolog mógłby przepisać dziadkowi finasteryd (np. proscar), lek stosowany na łagodny przerost prostaty, na Zachodzie dokładany do pełnej blokady antyandrogenowej.
Nie zaszkodzi, a przynajmniej obniży dziadkowi sztucznie PSA, bo od tych tysięcy to się aż kręci w głowie.
Leczenie to jedno, a psychika to drugie.
Na pewno szlag cię trafia, gdy słyszysz, że dziadek jest już bardzo stary, że z pewnymi faktami powinnaś się pogodzić, i w ogóle.
Masz rację, każdy z nas powinien mieć świadomość, że nawet w podeszłym wieku otrzyma troskę i leczenie, jak każdy.
Ale w jakimkolwiek wieku by nie był pacjent, to raczej nie lubi, gdy otoczenie uważa, że już umiera.
Wtedy taki człowiek się boi, a poza tym ma poczucie, że powinien szybko umrzeć, by otoczeniu sobą głowy nie zawracać.
Jeśli czytasz nasze forum już od jakiegoś czasu, pewnie zauważałaś, że przyjęliśmy taką strategię:
mamy w domu nowotwór, wiemy, co to znaczy, ale żyjemy normalnie, chociaż nie udajemy, że nowotworu nie ma, rozmawiamy o nim, o leczeniu i innych sprawach, ale też rozmawiamy o zwykłych życiowych problemach, a nawet żartujemy. Nie wiemy, ile czasu nam zostało, ale chyba nie warto tych dni, miesięcy czy lat przepłakać, ale raczej wykorzystać na normalne życie.
Widzę, że dziadek to ważna osoba w twoim życiu. To piękne, mieć taką troskliwą wnuczkę.
Na pewno zawdzięczasz mu wiele radosnych chwil. Nie dopuść do tego, by ten czas, jaki mu pozostał, był smutny, bolesny, nerwowy, pełen ograniczeń.