21.09.2017, 10:30:21
Armands, Dunolka,
bardzo dziękuję Wam za odzew.
Sama nie wiem już, co robić. Z jednej strony zdaję sobie sprawę, że wszyscy jesteśmy śmiertelni, a Dziadek jest w takim wieku, że tak naprawdę w każdej chwili może umrzeć z przyczyny zupełnie niezależnej od raka. Z drugiej zaś, szkoda poddawać się, dopóki Dziadek jest w dobrej formie i można "ugrać" jeszcze kilka miesięcy.
Pokładałam ogromne nadzieję w Enzalutamidzie, rozmawiałam z wieloma osobami, jednym pomagał dłużej, innym krócej, Dziadkowi nie pomógł wcale. Tak samo jak bicalutamid, który zaczął przyjmować we wrześniu 2016r, nic, zupełnie żadnej reakcji, dopiero odstawienie leku dało nam dodatkowe 2 miesiące bez wzrostu. Byc może odstawienie xtandi też na chwilkę pomoże, chociaż obawiam się, że przy takim rozsianiu choroby szanse są nikłe.
W marcu po lutowej infekcji dróg moczowych, która niestety spowodowała przewlekłą niewydolność nerek, urolog Dziadka zaproponował wyłonienie nefrostomii i podanie chemii. Dziadek na zabieg się nie zgodził, zaczęłam namawiać Dziadka na Enzalutamid. Powiedział, że za takie pieniądze nie będzie się leczyć. W maju zrobiliśmy PET, na wynik czekaliśmy 3 TYGODNIE!!! i myślę, że to był ostatni moment na podanie leku, który straciliśmy. Niestety Dziadek uparł się na chemię bez nefrostomii, miał nadzieję, że skoro kreatynina trochę spadła to może się uda, ale lekarz odrazu powiedział, że w takim stanie już pierwszy cykl mógłby Dziadka zabić. Po kolejnym miesiącu w końcu zdecydował się na enzalutamid. Z efektem jak wyżej. Z drugiej strony nigdy nie dowiemy się, czy lek chociaż nie przystopował wzrostu, nie wiadomo, jak choroba postępowałaby bez jakiegokolwiek leczenia.
Jeśli chodzi o chudnięcie-to raczej nie starość, od czasu problemów z nerkami Dziadek waży się codziennie, spadek wagi nastąpił w ostatnim tygodniu, może dwóch. Albo to postęp choroby albo skutek załamania i depresji, którą Dziadek na pewno ma.
W poniedziałek Dziadek ma wizytę u swojego urologa i podanie eligardu, zobaczymy, co powie na temat chemii, sama już nie wiem, czy warto zaryzykować, czy dać dziadkowi spokój.
Na chwilę obecną , kiedy tak naprawdę medycyna nie ma już nic do zaoferowania, biorę pod uwagę wszystko. Do badań klinicznych Dziadka na pewno nie zakwalifikują. Czytałam o eksperymentalnym leczeniu testosteronem, ale w naszym kraju możemy o tym tylko pomarzyć.
Zastanawiałam się na selolem, olejkiem z konopii, ciągle szukam następnych możliwości.
Szukamy jeszcze namiarów na kolejnych onkologów, może któryś jeszcze coś podpowie.
bardzo dziękuję Wam za odzew.
Sama nie wiem już, co robić. Z jednej strony zdaję sobie sprawę, że wszyscy jesteśmy śmiertelni, a Dziadek jest w takim wieku, że tak naprawdę w każdej chwili może umrzeć z przyczyny zupełnie niezależnej od raka. Z drugiej zaś, szkoda poddawać się, dopóki Dziadek jest w dobrej formie i można "ugrać" jeszcze kilka miesięcy.
Pokładałam ogromne nadzieję w Enzalutamidzie, rozmawiałam z wieloma osobami, jednym pomagał dłużej, innym krócej, Dziadkowi nie pomógł wcale. Tak samo jak bicalutamid, który zaczął przyjmować we wrześniu 2016r, nic, zupełnie żadnej reakcji, dopiero odstawienie leku dało nam dodatkowe 2 miesiące bez wzrostu. Byc może odstawienie xtandi też na chwilkę pomoże, chociaż obawiam się, że przy takim rozsianiu choroby szanse są nikłe.
W marcu po lutowej infekcji dróg moczowych, która niestety spowodowała przewlekłą niewydolność nerek, urolog Dziadka zaproponował wyłonienie nefrostomii i podanie chemii. Dziadek na zabieg się nie zgodził, zaczęłam namawiać Dziadka na Enzalutamid. Powiedział, że za takie pieniądze nie będzie się leczyć. W maju zrobiliśmy PET, na wynik czekaliśmy 3 TYGODNIE!!! i myślę, że to był ostatni moment na podanie leku, który straciliśmy. Niestety Dziadek uparł się na chemię bez nefrostomii, miał nadzieję, że skoro kreatynina trochę spadła to może się uda, ale lekarz odrazu powiedział, że w takim stanie już pierwszy cykl mógłby Dziadka zabić. Po kolejnym miesiącu w końcu zdecydował się na enzalutamid. Z efektem jak wyżej. Z drugiej strony nigdy nie dowiemy się, czy lek chociaż nie przystopował wzrostu, nie wiadomo, jak choroba postępowałaby bez jakiegokolwiek leczenia.
Jeśli chodzi o chudnięcie-to raczej nie starość, od czasu problemów z nerkami Dziadek waży się codziennie, spadek wagi nastąpił w ostatnim tygodniu, może dwóch. Albo to postęp choroby albo skutek załamania i depresji, którą Dziadek na pewno ma.
W poniedziałek Dziadek ma wizytę u swojego urologa i podanie eligardu, zobaczymy, co powie na temat chemii, sama już nie wiem, czy warto zaryzykować, czy dać dziadkowi spokój.
Na chwilę obecną , kiedy tak naprawdę medycyna nie ma już nic do zaoferowania, biorę pod uwagę wszystko. Do badań klinicznych Dziadka na pewno nie zakwalifikują. Czytałam o eksperymentalnym leczeniu testosteronem, ale w naszym kraju możemy o tym tylko pomarzyć.
Zastanawiałam się na selolem, olejkiem z konopii, ciągle szukam następnych możliwości.
Szukamy jeszcze namiarów na kolejnych onkologów, może któryś jeszcze coś podpowie.