Odebrałam dziś wyniki histopatologiczne. Są elementy dobre, jest i słabszy.
Dobre to, że w żadnym z wyciętych 22 (!! ) węzłów chłonnych nie znaleziono przerzutów raka, Gleason jest niższy, bo 4+3 a z biopsji było 4+4 ( po cichu liczyłam, że będzie niższy, ale były też obawy, że będzie wyższy, bo jednak Gleason z biopsji dużo częściej jest niedoszacowany niż przeszacowany...) Z raka wysokiego ryzyka, zrobiły się górne stany raka średniego ryzyka. Rak nie nacieka pęcherzyków nasiennych, zajmuje 30% płata L +P.
Z gorszych czynników jest pT3a - i obecność komórek ogniskowo w linii cięcia. Napisane jest GP trudno określić ze względu na uszkodzenia sztuczne (nie wiem, co to znaczy).
Jak dla mnie mogłoby być lepiej, ale mogło być gorzej. Mnie, jako laikowi, wydaje się, że w taty przypadku, jeśli PSA nie będzie satysfakcjonująco niskie oznaczałoby to, że resztki nowotworu zostały w okolicach prostaty i ew. radioterapia nie będzie w ciemno. Gdyby były obecne przerzuty w węzłach, byłoby większe ryzyko, że wędrując po organizmie, rak zakotwiczy się gdzieś indziej i nie wiadomo byłoby czy PSA produkują niedobitki z okolic prostaty, czy krążący po układzie limfatycznym nowotwór.
W wynikach histopatologicznych nie ma nic o naczyniach krwionośnych. Chyba powinno być? Cała histopatologia b. oszczędna. Zresztą spodziewałam się takiej, bo inny pacjent szpitala, w którym był tata operowany kilka dni temu zamieścił swoje wyniki na FG.
Tata chyba jest podłamany słowem radioterapia. Z oddawaniem moczu nie jest całkiem ok, a wiadomo, że radioterapia poprawie nie sprzyja... Planowana była rehabilitacja w Karpaczu, ale tata nie chciał się zapisywać dopóki nie było wyników.
Wrzuciłam wszystkie taty wyniki w nomogram po prostatektomii i wyszło, że jest 65% szans na dwa lata bez wznowy, 97% na przeżycie kolejnych 15 lat . Jak dla mnie to nie są złe wyniki, tata chyba sądzi inaczej. Chciałabym bardzo, by to tata dzielił się z Wami swoimi wątpliwościami, obawami itd, sam tu pisał zamiast mnie. Widzę, jak wy wszyscy dajecie sobie nawzajem mnóstwo wsparcia, a nikt tak nie zrozumie chorego, jak drugi chory z tym "cholernym skorupiakiem".
Dobre to, że w żadnym z wyciętych 22 (!! ) węzłów chłonnych nie znaleziono przerzutów raka, Gleason jest niższy, bo 4+3 a z biopsji było 4+4 ( po cichu liczyłam, że będzie niższy, ale były też obawy, że będzie wyższy, bo jednak Gleason z biopsji dużo częściej jest niedoszacowany niż przeszacowany...) Z raka wysokiego ryzyka, zrobiły się górne stany raka średniego ryzyka. Rak nie nacieka pęcherzyków nasiennych, zajmuje 30% płata L +P.
Z gorszych czynników jest pT3a - i obecność komórek ogniskowo w linii cięcia. Napisane jest GP trudno określić ze względu na uszkodzenia sztuczne (nie wiem, co to znaczy).
Jak dla mnie mogłoby być lepiej, ale mogło być gorzej. Mnie, jako laikowi, wydaje się, że w taty przypadku, jeśli PSA nie będzie satysfakcjonująco niskie oznaczałoby to, że resztki nowotworu zostały w okolicach prostaty i ew. radioterapia nie będzie w ciemno. Gdyby były obecne przerzuty w węzłach, byłoby większe ryzyko, że wędrując po organizmie, rak zakotwiczy się gdzieś indziej i nie wiadomo byłoby czy PSA produkują niedobitki z okolic prostaty, czy krążący po układzie limfatycznym nowotwór.
W wynikach histopatologicznych nie ma nic o naczyniach krwionośnych. Chyba powinno być? Cała histopatologia b. oszczędna. Zresztą spodziewałam się takiej, bo inny pacjent szpitala, w którym był tata operowany kilka dni temu zamieścił swoje wyniki na FG.
Tata chyba jest podłamany słowem radioterapia. Z oddawaniem moczu nie jest całkiem ok, a wiadomo, że radioterapia poprawie nie sprzyja... Planowana była rehabilitacja w Karpaczu, ale tata nie chciał się zapisywać dopóki nie było wyników.
Wrzuciłam wszystkie taty wyniki w nomogram po prostatektomii i wyszło, że jest 65% szans na dwa lata bez wznowy, 97% na przeżycie kolejnych 15 lat . Jak dla mnie to nie są złe wyniki, tata chyba sądzi inaczej. Chciałabym bardzo, by to tata dzielił się z Wami swoimi wątpliwościami, obawami itd, sam tu pisał zamiast mnie. Widzę, jak wy wszyscy dajecie sobie nawzajem mnóstwo wsparcia, a nikt tak nie zrozumie chorego, jak drugi chory z tym "cholernym skorupiakiem".