(23.09.2019, 18:16:45)piowoj napisał(a): Tak sobie dzisiaj poczytałem wątki od początki Crisa, Bogdana i Krzysia...Piotrze,
Chemia to zabójstwo na własne życzenie...........
Tak jakoś mnie naszło.
prawdopodobnie na Twój post merytorycznie odpowie Jola, ale to nie do końca jest tak, że chemia jest zabójstwem na własne życzenie.
Przypadki Crisa, Bogdana i Krisa łączy kilka podobnych rzeczy.
Przede wszystkim to, że rak pokonał kilka początkowych linii obrony: operację, radio i hormonoterapię. Wszyscy trzej broniąc się przed chemią - ostatnią nadzieją, zdecydowali się wziąć udział w badaniach klinicznych nowych leków. Przez jakiś czas utrzymywały one raka w ryzach, ale on i z tym dał sobie radę.
Te nowe leki, czy może jeden i ten sam, tego nie wiem, u naszych śp. pamięci Kolegów, doprowadziły do guzów mózgu. Może to nie był skutek uboczny działania tych leków, tylko jego nieskuteczność w walce z przerzutami - tego też nie wiem, ale kiedy te guzy się pojawiły, to pozostały już tylko dwa wyjścia: nie robić nic lub wziąć chemię. Wszyscy trzej wybrali tę drugą możliwość.
Przy tak osłabionych organizmach naszych Kolegów, chemia z pewnością przyspieszyła ich odejście. Brali ją po to, aby żyć, a ona im to życie odebrała. To okrutne, co teraz napiszę, ale chemia skróciła ich cierpienia, bo cierpieli bardzo.
Chemia chemii nie równa. Widzi się często mężczyzn bez włosów i kobiety w perukach, po chemii właśnie, ale później wracają oni do normalnego życia. Osobiście znam dwie panie, u których wiele lat temu stwierdzono raka piersi i brały chemię, a teraz nikt by nie powiedział, że miały taki medyczny epizod w swoim życiu.
Nie potrafię optymistycznie zakończyć tego wpisu. Pozostaje nam cieszyć się tym, co mamy. Żyć dniem dzisiejszym i nie rezygnować z realizacji marzeń, bo jutra może już nie być.
Edward