02.10.2018, 12:48:58
Witam w malej panice. Czesto zagladam na forum i kibicuje wszystkim. Ciesze sie, gdy macie dobre PSA, smuce, ale i nadzieja mysle o tych, ktorym wzroslo. Teraz nieublagalnie zbliza sie termin robienia PSA. Stad moja panika. Przemyslalam wszystkie scenariusze, ale jak znam zycie to ono napisze wlasny scenariusz.
Operacja stawu biodrowego juz zapomniana. Niepotrzebnie czytalam forum ''Bioderko'', bo mnie tylko wystraszylo. Albo dlatego, ze tam pisza glowenie mlode kobiety z wrodzonymi wadami, albo Dunczycy robia to inaczej. Dosc, ze maz na zdjecie klamer szedl z kula tylko tak na wszelki wypadek, bo zima, snieg, slisko. W domu szybko byl bez, bo zapominal zabierac schodzac ze schodow. Zalecenie bylo takie, ze ma w pelni obciazac noge od poczatku. Zadnego spania na plecach, zadnych podkladek na sedes. Bol zniknal, utykanie tez.
Niestety przeszkoda podpecherzowa jest nadal i pewnie dlugo zostanie. Maz byl u 2 chirurgow i boja sie operowac. Twierdza, ze nie znaja tkanki po IRE i boja sie, ze wyniknie wiecej szkody niz pozytku ze wzgledu na bliskosc odbytnicy. Wystraszyli meza i teraz nie chce nawet probowac zasignac jeszcze jakiejs opini, chocby w Polsce u dobrego chirurga. No nic, teraz i tak najwazniejsze PSA i choc zdaje sobie sprawe, ze maz na dobre nie mial HT ( tylko jeden zastryk na poczatku w 2015) nie mial radioterapii to jednak gdzies w glowie jest mysl: a co jesli PSA przez ten miniony rok wzroslo jakos kosmicznie? Niby wszystko wiem, caly rok byl spokojny, ale teraz pare dni przed badaniem nie potrafie o niczym innym myslec. Natomiast maz jest zupelnie spokojny - nie tyle o wynik, a raczej nie przejmuje sie na wyrost, nie mysli zanim nie wie. Tez bym chciala to umiec. Nie zadreczam go wiec ani pytaniami, ani snuciem przypuszczen co dalej. Wynik pokaze. W kazdym razie dzieki Waszym historiom nauczylam sie, ze leczenie jest, ze dziala. W 2015 myslalam, ze skonczyl sie swiat, ze mamy pare miesiecy razem. Chcialam napisac znajac juz wynik, ale musze sie z kims podzielic moja panika, ktora tylko Wy potraficie zrozumiec i nie bedziecie pisac: musi byc dobrze. Bo wiem, ze nie musi, choc Boga prosze codziennie by bylo. Jesli sie modlicie, pomodlcie sie i za nas. Jesli nie, trzymajcie kciuki.
Pozdrawiam-ela, znow jesienna, choc w ogrodku zakwitly o tej porze roku nasturcje, ktore sie same zasialy.
Operacja stawu biodrowego juz zapomniana. Niepotrzebnie czytalam forum ''Bioderko'', bo mnie tylko wystraszylo. Albo dlatego, ze tam pisza glowenie mlode kobiety z wrodzonymi wadami, albo Dunczycy robia to inaczej. Dosc, ze maz na zdjecie klamer szedl z kula tylko tak na wszelki wypadek, bo zima, snieg, slisko. W domu szybko byl bez, bo zapominal zabierac schodzac ze schodow. Zalecenie bylo takie, ze ma w pelni obciazac noge od poczatku. Zadnego spania na plecach, zadnych podkladek na sedes. Bol zniknal, utykanie tez.
Niestety przeszkoda podpecherzowa jest nadal i pewnie dlugo zostanie. Maz byl u 2 chirurgow i boja sie operowac. Twierdza, ze nie znaja tkanki po IRE i boja sie, ze wyniknie wiecej szkody niz pozytku ze wzgledu na bliskosc odbytnicy. Wystraszyli meza i teraz nie chce nawet probowac zasignac jeszcze jakiejs opini, chocby w Polsce u dobrego chirurga. No nic, teraz i tak najwazniejsze PSA i choc zdaje sobie sprawe, ze maz na dobre nie mial HT ( tylko jeden zastryk na poczatku w 2015) nie mial radioterapii to jednak gdzies w glowie jest mysl: a co jesli PSA przez ten miniony rok wzroslo jakos kosmicznie? Niby wszystko wiem, caly rok byl spokojny, ale teraz pare dni przed badaniem nie potrafie o niczym innym myslec. Natomiast maz jest zupelnie spokojny - nie tyle o wynik, a raczej nie przejmuje sie na wyrost, nie mysli zanim nie wie. Tez bym chciala to umiec. Nie zadreczam go wiec ani pytaniami, ani snuciem przypuszczen co dalej. Wynik pokaze. W kazdym razie dzieki Waszym historiom nauczylam sie, ze leczenie jest, ze dziala. W 2015 myslalam, ze skonczyl sie swiat, ze mamy pare miesiecy razem. Chcialam napisac znajac juz wynik, ale musze sie z kims podzielic moja panika, ktora tylko Wy potraficie zrozumiec i nie bedziecie pisac: musi byc dobrze. Bo wiem, ze nie musi, choc Boga prosze codziennie by bylo. Jesli sie modlicie, pomodlcie sie i za nas. Jesli nie, trzymajcie kciuki.
Pozdrawiam-ela, znow jesienna, choc w ogrodku zakwitly o tej porze roku nasturcje, ktore sie same zasialy.
Maz 1952.
2015: X: PSA 20, Gleason 7 (3+4)
mpMRI, PET/CT: PIRADS 5, bez przejścia poza torebkę, węzły chłonne ok, ognisko meta? do kości.
2.XII Bicalutamide 50 mg. Triptorelin (pamorelin) przez 6 miesięcy.
2016.02.09 Nanoknife. 100% trzymania moczu.
2016.03 PSA 0,08 ng/ml. Testosteron < 0,1nmol/L.
2016.06. T 0,03 nmol/l, PSA < 0,06 ng/ml. HT stop.
2016.07 T 1,2 nmol/l PSA nieoznaczalne
Od lipca 2016 PSA nieoznaczlne.
2015: X: PSA 20, Gleason 7 (3+4)
mpMRI, PET/CT: PIRADS 5, bez przejścia poza torebkę, węzły chłonne ok, ognisko meta? do kości.
2.XII Bicalutamide 50 mg. Triptorelin (pamorelin) przez 6 miesięcy.
2016.02.09 Nanoknife. 100% trzymania moczu.
2016.03 PSA 0,08 ng/ml. Testosteron < 0,1nmol/L.
2016.06. T 0,03 nmol/l, PSA < 0,06 ng/ml. HT stop.
2016.07 T 1,2 nmol/l PSA nieoznaczalne
Od lipca 2016 PSA nieoznaczlne.