28.07.2021, 23:12:41
Mnie się wydaje, że słowo "zaufanie" niekoniecznie wyjaśnia istotę problemu.
Zaufanie to sprawa emocji, a w tak ważnej sprawie jak ciężka choroba postawić należy na racjonalność.
I to zadanie - moim zdaniem - wykonaliście.
Trzeba było nie tyle zaufać, ile na coś się zdecydować.
Dokonany wybór jest racjonalny - na podstawie tych wszystkich danych, które zdołaliście zebrać.
Nigdy nie mamy wszystkich danych, jest to fizycznie niemożliwe, musimy wybierać z dostępnej bazy.
Wydaje mi się, że twój mąż tak właśnie myśli - zrobiliśmy, co do nas należało, rozeznaliśmy sytuację,
wybraliśmy to, co nam się wydaje najlepsze, teraz pozostaje nam spokojnie oczekiwać, że to był dobry wybór.
Piszę tak, bo podobnie myśli mój mąż.
Na moje "a co będzie jeśli" odpowiada ze spokojem, że wtedy będziemy się martwić.
Nie ma sensu dręczyć się tym, na co nie mamy wpływu.
Ja się jeszcze przekonałam, że w życiu zwykle dostajemy kopa z niespodziewanej strony.
Zatem przejmowanie się spodziewanymi dramatami mija się z celem, bo spotka nas raczej coś zupełnie innego.
Dwa lata temu nikt nie spodziewał się covida.
Rok temu nie spodziewaliście się raka prostaty.
Jakiś tam "wpływ na chorobę i jej przebieg" jednak macie. Trzeba dbać o dobrostan fizyczny i psychiczny i pacjenta i całej rodziny. To bardzo ważne, by choroba was nie zniszczyła, chodzi mi przede wszystkim o dzieci.
My w czasie oczekiwania na operację mieliśmy stłuczkę. W sumie niegroźną, ale mogło być bardzo źle.
Wtedy "drukowanymi literami" coś do nas dotarło.
Zaufanie to sprawa emocji, a w tak ważnej sprawie jak ciężka choroba postawić należy na racjonalność.
I to zadanie - moim zdaniem - wykonaliście.
Trzeba było nie tyle zaufać, ile na coś się zdecydować.
Dokonany wybór jest racjonalny - na podstawie tych wszystkich danych, które zdołaliście zebrać.
Nigdy nie mamy wszystkich danych, jest to fizycznie niemożliwe, musimy wybierać z dostępnej bazy.
Wydaje mi się, że twój mąż tak właśnie myśli - zrobiliśmy, co do nas należało, rozeznaliśmy sytuację,
wybraliśmy to, co nam się wydaje najlepsze, teraz pozostaje nam spokojnie oczekiwać, że to był dobry wybór.
Piszę tak, bo podobnie myśli mój mąż.
Na moje "a co będzie jeśli" odpowiada ze spokojem, że wtedy będziemy się martwić.
Nie ma sensu dręczyć się tym, na co nie mamy wpływu.
Ja się jeszcze przekonałam, że w życiu zwykle dostajemy kopa z niespodziewanej strony.
Zatem przejmowanie się spodziewanymi dramatami mija się z celem, bo spotka nas raczej coś zupełnie innego.
Dwa lata temu nikt nie spodziewał się covida.
Rok temu nie spodziewaliście się raka prostaty.
Jakiś tam "wpływ na chorobę i jej przebieg" jednak macie. Trzeba dbać o dobrostan fizyczny i psychiczny i pacjenta i całej rodziny. To bardzo ważne, by choroba was nie zniszczyła, chodzi mi przede wszystkim o dzieci.
My w czasie oczekiwania na operację mieliśmy stłuczkę. W sumie niegroźną, ale mogło być bardzo źle.
Wtedy "drukowanymi literami" coś do nas dotarło.